Ho ho ho!
Vandaag, maandag 10 december, stap ik om half 8 de auto in om vervolgens na het wegbrengen van vrouwlief en stiefdochterlief de hele dag kerstpakketjes te mogen bezorgen bij verzorgenden en verpleegkundigen die dit jaar snoeihard hebben gewerkt om onze vaders en moeders, opa’s en oma’s in onze verpleeghuizen te verzorgen. Ieder jaar mag ik voor kerstman spelen namens mijn werk en dat is altijd een periode om naar uit te kijken.
Toch vraag ik mij de laatste tijd steeds vaker af in wat voor wereld we tegenwoordig eigenlijk leven. Klinkt heftig en zwaar maar serieus, kijk wat er zich allemaal afspeelt in onze samenleving. We zijn al vanaf augustus met elkaar aan het discussiëren of zwarte Piet wel of niet discriminerend is. En dat komt ook nog eens ieder jaar als een soort slechte decembertraditie terug.
Of gaan we met z’n allen in gele hesjes als een stelletje veredelde hippies tegen de regering aan trappen? Laten we hopen dat die onzin uit Frankrijk niet overslaat naar onze steden, want voor je het weet liggen de ruiten in de binnenstad weer aan diggelen.
Nee, het is een zooitje in de wereld. Maar als ik dan direct de link leg naar Achilles dan betrap ik mezelf er al snel op dat ik ook naar dat soort gekke negatieve vibes binnen onze vereniging zoek. Hebben wij die negativiteit eigenlijk binnen onze vereniging? Als ik daar bij stil sta en mezelf die vraag stel, bekruipt mij al heel snel een goed en positief gevoel. Iedereen is namelijk welkom binnen onze mooie club. Groen, geel, zwart, wit, blauw, paars, het maakt ons niks uit! Want Achilles is thuis voor iedereen die zich daar thuis wil voelen. Of het nou gaat om de “oude families” binnen Achilles of de “nieuwe gezinnen” die zich wellicht de komende decennia gaan ontpoppen tot de “nieuwe oude families”, iedereen is thuis aan het Pomonaplein en in de Sportcampus.
En dat is dan toch het gevoel wat ik heb bij Achilles, waarmee ik mijn laatste kerst-artikel mee af wil sluiten. We sluiten een jaar af met heel erg veel verlies en verdriet binnen onze club. Tijdens iedere crematie dit jaar was het een weerzien van verschillende “groepen” binnen Achilles en ondanks het feit dat die momenten verdrietig en treurig waren, geven ook die momenten prachtig weer hoe sterk we zijn door samen te blijven met z’n allen.
Laten we hopen dat 2019 in veel opzichten een mooier jaar zal worden dan 2018. Op naar een fris nieuw jaar, samen met z’n allen. Achilles, meer dan een club! Veel meer!
Fijne dagen allemaal, in goede gezondheid en voorspoed het nieuwe jaar in.
Groeten,
Bart
Datum | 11-12-2018 16:31 |
---|---|
Tags | Hoofdartikel |