HKV Achilles - Meer dan een club

hoofdartikel

Afgelopen donderdag reed ik samen met Wout met de trein richting Amsterdam om het Rijksmuseum te bezoeken. We wilden heel erg graag de Nachtwacht van dichtbij bekijken, helaas moesten we constateren dat deze een body scan aan het ondergaan was. Op afstand kun je achter glas en langs het scanapparaat een groot deel van dit immense schilderij zien. Ook nu nog heel indrukwekkend trouwens.

Maar hoe kom ik hier nu bij om jullie dit te vertellen? TIjdens de heen en terugreis per trein hebben Wout en ik het uitvoerig gehad over het komende 100-jarig bestaan van onze mooie vereniging. Wouts kennis over de vereniging gaat nog verder terug dan die van mij, maar ook ik heb in de afgelopen 35 jaar al heel veel meegemaakt.
In het gesprek vergeleken we de tijden van vroeger met die van nu en het bleek dat er parallellen te trekken zijn in de tijd. Al die jaren heeft de vereniging met de mond beleden dat wij topsport op het hoogste niveau wilden bedrijven en dat de vereniging daarvoor ingericht moest worden. Door de jaren heen zou je dit met recht de RODE draad kunnen noemen voor HKV Achilles. Besturen in achtereenvolgende jaren hebben zich het hoofd hierover gebroken hoe dit te bewerkstelligen.

In ons gesprek, waarin we, zoals jullie van ons gewend zijn, ook veel zijpaden betraden kwam ook het soort van "hedonisme" aan bod waarin Achillianen zich al zover onze herinnering gaat, goed in kunnen vinden. Niet voor niets worden wij de gezelligste vereniging van NL genoemd (of vinden we dat zelf)?
Hedonisme betekent volgens de DVD: "Zuiver hedonisme stelt geestelijk genot boven alles, zoals kunst en vriendschap".
Voor de ouderen onder ons kwam ten tijde van de jaren met de Achilles band, de toneel-en voordrachtsavonden en de legendarische feesten deze kunst en vriendschap tot volle wasdom, mede waardoor menig Achilliaan toen en soms nu ook nog opmerkte "dit is het echte Achilles".

De onderliggende vraag die daarop bij ons kwam bovendrijven was: "Maar wat is het huidige Achilles dan? Een vriendenclub die samen geniet van sport, kunst en vriendschap?" Of is het huidige Achilles primair een sportvereniging die op het hoogst mogelijk niveau korfbal wil spelen en waar vriendschap de basis is waarop wij samen bouwen. En waar het heel erg leuk is om via feesten en dergelijke te genieten van, door en met elkaar?

Onze voorzichtige conclusie is dat de vereniging Achilles nooit tot een echte keuze is gekomen op deze belangrijke aspecten, namelijk echte topsport of sport op een zo hoog mogelijk niveau maar waar het wel gezellig is en moet blijven.

Kunnen, nee willen we met elkaar dat commitment aangaan? Binnen onze vereniging komen we beide stromingen tegen, al kan wat ons betreft gezegd worden dat de topsport stroming relatief gezien een minderheid vormt. Vandaar de vraag die wij aan jullie allemaal stellen: wat wil Achilles nu werkelijk voor vereniging zijn?
Een potentiële hoofdklasser over tien jaar of een constante 1ste klasser met af en toe een uitschieter naar de overgangsklasse?

Want zuiver hedonisme is als filosofie helemaal zo slecht nog niet, maar erken dat dan met elkaar, kies daarvoor en leef er dan ook naar.
Dit in tegenstelling tot plat hedonisme dat streeft naar directe vervulling van lichamelijk genot. Ook een keuze maar die is niet te combineren met topsport en het hoogste doel bereiken.

Waar een retourtje in de trein en een goed gesprek al niet toe kunnen leiden. Wij zijn benieuwd naar jullie reacties op onze bespiegelingen en zien deze met nieuwsgierigheid tegemoet.

Met vriendelijke groet,
Hans Lijmbach

Datum	10-09-2019 17:06
Tags	Hoofdartikel