HKV Achilles - Meer dan een club

hoofdartikel

De laatste weken op het veld zijn meestal geen pretje. Het is koud, het regent en het waait waardoor iedereen hunkert naar de zaalperiode. De selectieploegen hebben de luxe om dan al lekker in de zaal te trainen. En dat is niet zonder reden: inmiddels weet iedereen wel dat het er in de zaal pas echt om draait. De andere ploegen trainen door weer en wind door op het veld maar kunnen wel alvast de sfeer in de zaal proeven bij de Haagse Korfbaldagen. Traditiegetrouw wordt het zaalseizoen gestart met het Haagse onderonsje en daar viel dit jaar voor Achillianen genoeg te beleven. Naast ons vlaggenschip en de A1 mocht namelijk ook de A2 haar kunsten vertonen. En dat deden zij zeker niet onverdienstelijk #Hardkorf.

Achilles A2 maakte korte metten met VEO A1 en won de finale overtuigend met 18-25. De A1 maakte er voor het publiek een iets spannendere wedstrijd van. Na verlenging was er nog steeds geen winnaar en dus kwam het aan op strafworpen. Avanti verzilverde 3 strafworpen en onze toppers maar liefst 6 waardoor ook de tweede beker naar Achilles ging. De beker ging ons vlaggenschip aan haar neus voorbij. In een lang gelijk opgaande wedstrijd trok Die Haghe aan het langste eind. Helaas voor ons, maar voor de organisatie leuk dat er toch nog een verassende uitslag genoteerd kon worden. Wedstrijden als deze zorgen er alleen maar voor dat het verlangen om zelf aan de bak te kunnen groter wordt.
En deze zaterdag was het eindelijk zo ver. Bijna elk team kon hun intocht in de zaal vieren. Hier gaat het om mensen, echte zaalspelers staan nu op om te laten zien wat ze waard zijn. Geen wind, geen regen, geen kou. Ideale omstandigheden om op het scherpst van de snede te spelen. De lucht van nieuwe zaalschoenen, de overvolle tribunes en galmende leuzen van supporters maken de sfeer compleet. Wedstrijden op het veld zijn leuk maar hier worden de echte knikkers verdeeld. De meeste teams hadden dit weekend een oefenwedstrijd op het programma staan maar de A1 mocht zelfs al hun eerste competitiewedstrijd spelen.
Dankzij het internet kon iedereen getuige zijn van de wedstrijd tussen de junioren van DSC en Achilles. Wie de stream niet gezien heeft zat hopelijk in de hal, want anders heb je echt een waar korfbalfestijn gemist. Onze A1 heeft in een heerlijke wedstrijd even laten zien dat er niet met hen te spotten valt. DSC kreeg in eigen hal korfballes en Achilles won met 14-18. Een mooi resultaat waar we met zijn allen een goed voorbeeld aan moeten nemen. Want goed voorbeeld doet volgen!
Tenminste, dat dacht ik toen ik even voor mijn eigen oefenwedstrijd (eindelijk!) de beelden van de A1 op mijn smartphone bekeek. Vol vertrouwen en energie begonnen we aan onze eerste minuten in de zaal. Even leek het er ook op dat het zesde speelde als een vlaggenschip. In de eerste helft werden leuke aanvallen gedraaid die in lekkere doelpunten werden omgezet. Dit resulteerde in een ruststand in het voordeel van Team Breezer (Achilles 6 dus). In de rust keken we elkaar in de ogen en we wisten het zeker: deze wedstrijd is van ons! Zo lekker blijven spelen en her der iets verfijnder korfballen. Komt het allemaal goed.
Totdat Alex (onze scheids van de avond) voor de start van de tweede helft floot. Vanaf dat moment lukte eigenlijk helemaal niks meer. De kansen werden niet afgemaakt, het tempo ging omlaag en fysiek begon alles te kraken. Dit resulteerde dan ook in de slechtste tweede helft uit mijn nog jonge korfbalcarrière. Maar wat wil je dan ook met die felle lampen aan het plafond die je verblinden, de droge lucht die op je longen slaat en de lege tribunes op zaterdagavond om 19.00 uur. Tot overmaat van ramp zitten die nieuwe schoenen ook nog eens te krap omdat je ze niet ingelopen hebt. De gewrichten moet nog wennen aan de zaal en protesteren bij elke actie. Hoe deze wedstrijd is afgelopen laat zich denk ik wel raden. Maar eigenlijk is dat ook helemaal niet belangrijk, want we verlangen alweer naar het veldseizoen.
Rinus Cost

Datum	19-11-2019 17:02
Tags	Hoofdartikel