HKV Achilles - Meer dan een club

hoofdartikel

Door Simon Rodriguez - De afgelopen weken ben ik er toch goed van bewust geworden, wat sport voor mij allemaal betekent. Het is voor mij een manier om te ontspannen, mijn mentale en lichamelijke conditie op peil te houden, sociale contacten te onderhouden etc. Thuis heb ik het conditionele gedeelde deels weten op te vervangen met fitness en hardlopen in de duinen, maar dit is niets vergeleken met mijn normale sportleefstijl. Het sociale gedeelte is het grootste gemis, want de wereld wordt heel snel een flink stuk kleiner.

Mijn hoogtepunt in de week is dat ik naar mijn stage in de Rotterdamse haven kan (Theemswegtracé). Er wordt daar ondanks het Coronavirus gewoon doorgebouwd aan een 4 km langen spoorwegtracé. Wat is het dan fijn om weer even met collega’s te praten in plaats van digitaal te vergaderen. Fietsend over de bouwplaats kan ik zien wat de vorderingen zijn van de bouw. Hierdoor zijn de berekeningen en tekeningen waarmee ik thuis bezig ben veel aansprekender.

Positiviteit
29 april kwam eindelijk het goed nieuws. De jeugd mocht weer het veld op! Het vooruitzicht dat ik weer training mocht geven was voor mijn een opluchting. Mijn complimenten aan het bestuur van Achilles die veel protocollen en maatregelen in een korte tijd snel hebben uitgewerkt en duidelijk gecommuniceerd. De nieuwe sportsamenleving vergt veel creativiteit en vraagt aan iedereen zijn medewerking. Hierbij wordt het aanpassingsvermogen van veel Achillianen getest. Ik weet zeker dat we dit met zijn allen kunnen.

Nu trainen we met de jeugd één keer per week en dat is een mooi begin om op gang te komen. Ik hoop dat dit snel naar twee keer per week kan worden uitgebreid. De overheid heeft aangegeven dat wedstrijden tegen andere clubs voor kinderen tot en met 12 jaar voorlopig nog even niet kunnen. Onderlinge potjes binnen de vereniging kan dan wel een optie zijn. Ouders, opa’s en oma’s kunnen dan bijvoorbeeld via een livestream meekijken.

Het veld op
De eerste training met de D2+D3 ging wat mij betreft veel te snel voorbij. Het had zelfs nog wat langer mogen duren. Aan de gezichten van de kinderen was de blijdschap af te zien. Ze konden weer lekker korfbalen met hun vriendjes en vriendinnetjes. Er werd gretig omgegaan met de bal. Geen kans werd onbenut gelaten om op de korf te schieten. Vera en ik moesten bij de oefeningen soms oppassen voor een aantal verdwaalde ballen, maar dat namen we voor lief. Ik moest me echt inhouden om de bal niet te vangen. Na afloop van de training waren alle kinderen meteen weg. Vera en ik bleven nog wel achter om de palen schoon te maken. Gelukkig herinnerde Marinus er ons aan om ook de ballen schoon te maken. Normaal zouden we nog even napraten in de kantine over de training, maar helaas gaat dat nog niet.

Datum	05-05-2020 09:00
Tags	Hoofdartikel