Onderbroekenlol
hoofdartikel
Door Frits Broers - Nu we langzaam uit de benauwende lockdown kruipen wordt het weer tijd voor iets luchtigs. Daar kan ik bij helpen met het opdissen van een anekdote die ik als jonge speler heb meegemaakt. Het verhaal gaat meer dan 35 jaar terug en de hoofdrolspeler zal niet meer door de lezer geïdentificeerd kunnen worden. En dat is maar goed ook.
Na een wedstrijd van Achilles 2 zat ik alleen in de herenkleedkamer. De rest van de spelers was er nog niet of stond reserve bij het eerste. Ik wilde me douchen en omkleden. Ook destijds beschikten we niet over een aparte kleedkamer voor tegenstanders of scheidsrechter, dus iedereen kleedde zich in één en dezelfde ruimte om en liep in en uit. Uit veiligheidsoverwegingen nam men doorgaans alle spullen mee naar het veld zodat ze niet onbeheerd in de kleedkamer achterbleven. Want jatten is van alle tijden en kwam ook toen regelmatig voor.
Ik nam plaats aan de lange zijde van het U-vormige stuk bank en pakte mijn douchespullen uit mijn tas. Ik keek even wat rond in de kleedkamer. Er hing een trainingsjack aan de korte zijde, maar dat hing er al weken. Aan de overkant hing een geruit kostuum, met daarnaast een overhemd en stropdas. Dat was ook in die tijd niet alledaags. Er hing ook een onderbroek tussen. Een mooie witte katoenen. Bij een nadere blik mijnerzijds bleek deze echter te worden ontsierd door een niet bepaald kinderachtige bruine streep. Deze begon net onder het label van de elastische band en zette stevig door tot hij uit het zicht verdween vanwege de plooien die veroorzaakt werden door het haakje waar de onderbroek aan hing. Ik bedacht me dat als dit de onderbroek is die vòòr de wedstrijd wordt uitgetrokken, dan zal het met de onderbroek die door de eigenaar van het kostuum tijdens de wedstrijd wordt gedragen nog veel slechter zijn gesteld. Die gedachte werd versterkt door het gegeven dat het een zomers aanvoelende dag in mei was, waar bij de geringste inspanningen het zweet al op je voorhoofd stond.
Ik ging douchen, droogde me af en kleedde me aan zonder verder nog een blik op de kledinghaakjes aan de overkant te werpen. Zoals iedere week na de wedstrijd had ik mezelf een broodje frikandel speciaal beloofd en ik voelde er weinig voor me de eetlust verder te laten ontnemen. Anderzijds liet me het me niet los en ik probeerde me het dilemma voor te stellen waar de eigenaar van het kostuum na de wedstrijd voor stond. Veel keuze zou de arme man niet hebben, hooguit de minst slechte. Van kakkebed naar pissebed, meer zat er niet in.
Even later in mijn broodje happend besefte ik dat er voor mij geen ontkomen aan was. Ik moest en zou wachten tot er een man met een geruit kostuum in het clubhuis zou verschijnen. Ik keek verder de wedstrijd van het eerste uit en begaf met wat teamgenoten naar de bar om de derde helft af te trappen. Een paar consumpties verder zwaaide opeens de klapdeuren van het clubhuis open en met een joyeuze tred stapte daar, in zijn keurige geruite kostuum met overhemd en stropdas, de scheidsrechter van dienst van die middag naar binnen.
Groeten, Frits Broers
| Datum | 02-06-2020 11:00 |
|---|---|
| Tags | Hoofdartikel |