Ik mis het!
Door Desiree - Ik mis jullie, ik mis Achilles. Zo, ik heb het gezegd. Als je het zo zwart-op-wit(-op-groen) opschrijft klinkt het misschien een tikkie sneu en overdreven, maar ik mis het echt. Ik weet niet hoe andere Achillianen het ervaren, maar zo zonder korfbal, zonder feestjes, met slechts een honderdste van alle gezelligheid.. Het is niet hetzelfde. Mis jij het ook?
Ik mis mijn tweede thuis. Waar iedereen elkaar gedag zegt, of je elkaar nu wel of niet écht kent. Waar iemand vraagt ‘hoe gaat het?’, maar van jouw gezicht het antwoord al kan lezen. Waar ik altijd welkom ben, hoe ik me ook voel.
Ik mis het om het veld op te waggelen onderweg naar trainen. Ik vind trainen helemaal niks, maar het Achillesgevoel maakt zelfs ‘trainen’ (bijna!) leuk. Dat Eibertje (support your local & shop hier!) op de donderdagavond schijnt toch net iets lekkerder te smaken; bijna alsof je al weekend hebt.
Ik mis het zwaaien en fietsbellen naar iedereen die je tegenkomt, zodra je in de Vruchtenbuurt bent. Het is toch een soort van dorp, daar rondom het Pomonaplein.
Ik mis dat moment van op zaterdagochtend, rond een uurtje of 11, door de poort het veld op rijden. De Achilles-vlag wappert. De allerkleinsten, de kangoeroes, net klaar met trainen. Veel jeugdploegen nog volop in de strijd. Alle scheidsrechters (en hun begeleiders) die daar tóch weer staan om wedstrijden in goede banen te leiden. De coaches die alles op alles zetten voor de overwinning. Die ouders die net doen alsof ze de regels snappen. Óf de ouders die de regels net te goed snappen en zich verliezen in fanatisme. De kantinecommissie die zich weer eens voor ons uitslooft met een breed assortiment. Iedereen die met frisse tegenzin bardienst gaat staan en er dan toch ook daar een feestje van maakt. De AC die tussendoor nog even springkussens en pannenkoeken regelt. Het stiekem ontwijken van kinderen die hun best doen zoveel mogelijk Grote Clubactie-loten te verkopen (jaja, ik heb online een lot gekocht. Jij ook? Nee? Doe hier nog even, €2,40 per lot gaat direct naar de club!).
Ik mis de wedstrijden van de selectie, het schreeuwend (dat zal niemand verbazen) langs de lijn staan, of dat stiekem toch vanaf het bankie mogen doen. Onze jonge guppen uit Achilles 1 en 2 aanmoedigen, onderweg naar nieuwe overwinningen. Een aantal supporters direct vanaf het hek, maar vaak ook van een afstandje achter de lijn met een drankje in de hand. ;-) Oef en ik mis Vakkie-A, al mis ik die stiekem al wat langer, met écht toeters en bellen met z’n allen uit volle borst ‘loop-spring-vang-schiet-lalalala’ zingen.
Ik mis het op zaterdagmiddag veel te lang blijven hangen. Hangend in het gras, aan statafels, op het bruggetje en op het terras. Samen bbq’en, pizza’s bestellen, bittergarnituur tot avondeten dopen en eindeloos lullen over niks. Ik mis het om onze belangrijkste inkomstenbron, de kantineomzet, samen op peil te houden.
Ik mis zelfs die krakkemikkige kantine, die er ergens binnenkort (zou het?!) niet meer zal staan. Naar de wc terwijl de deur niet op slot kan, limo proberen te maken maar ohnee-de-kraan-is-nog-steeds-kapot, de graftakket*f*s zooi in het halletje, de gordijnen die bijna vanzelf naar beneden komen, de tv/beamer die alleen Ilan aan de praat krijgt, de aroma’s die je tegenmoet komen als de putjes weer es tegensputteren. Ok ok ok, ik overdrijf, missen is hier misschien een groot woord. Maar je snapt me. Straks zonder: dat wordt toch gek.
Weet je wat we ook gemist hebben, ookal zijn we het alweer bijna vergeten? Samen de wedstrijden van het EK voetbal kijken in de kantine. Eíndelijk weer in vol oranje ornaat met z’n allen de bondscoach uithangen. Wat zou het leuk geweest zijn! Maar die kantine staat er volgend jaar niet meer… Waar kijken we dan?!
Ik mis de wedstrijdjes van Achilles Zondag 1. Ik mis het publiek dat soms zelfs nog de moeite neemt om te komen kijken. Of nouja, dat op een zonnige voorjaars- of najaarszondag gezellig een drankje komt doen. Dat wij daar toevallig een balletje staan te gooien, is soms bijzaak. ;-)
Ik mis het ritje in de auto naar uitwedstrijden, maar ik mis vooral de ritjes terug, met de punten in de tas de overwinning vieren bij de Mac.
Ik mis het zwaaien naar de Achillianen die hun balkon of tuin aan het veld hebben en zo van een afstandje toch altijd meekijken. Toen publiek langs de lijnen niet meer welkom was, hadden zij geen livestream nodig.
Ik mis de wedstrijdverslagen. Soms een crime om te verzamelen – leuren, sleuren, foto’s invoegen, te laat ingeleverde verslagen toch nog plaatsen, spelfoutjes verwijderen of als ze charmant zijn juist laten staan. De laatste verslagen zijn alweer drie weken oud, toen de D1, D2, E1 en E2 kampioen werden.
Ik mis het om twee weken lang wedstrijden te kijken in steenkoude Haagse sporthallen, tijdens de Haagse Korfbaldagen die we nu normaal gesproken zouden hebben. En dan op de slotzaterdag mínstens een Achillesfinale aanschouwen en daarna een dansje tijdens het afsluitende feestje.
Och feestje, ik mis alle feestjes. Stampvolle kantine zoals ‘ooit’ tijdens het samensmeltingsfeest bijvoorbeeld, het is nu zo tijdens corona bijna een angstaanjagende gedachte... Maar ik kijk er zó naar uit om straks met z’n allen te vieren dat het allemaal voorbij is. La Bamba – die kusjeskring, sta je daar nou stil of moet die kring bewegen? – zal ‘ie ooit nog hetzelfde zijn?
Ohh, of kámp, ik heb kamp gemist. Geen greppeltocht, geen strandjes, geen fietsenrally, geen bosspellen, zelfs geen corvee. Geen 100 koppen tellen voor we vertrekken, geen 100 bordjes opscheppen, geen 100 kinderen insmeren (ok ok ok, gelukkig doen de groten dat zelf), geen 100 bedden checken. Sterker nog, we hebben zelfs het kijken van kampfilm van 2019 moeten missen (maar stay tuned: daar komt binnenkort waarschijnlijk verandering in!).
Ik mis het allemaal: Achilles is voor mij nog stééds meer dan een club. Wanneer we het allemaal niet meer hoeven te missen? De tijd zal het leren! Tot die tijd: hou vol, pas goed op jezelf, bescherm een ander ookal denk je het jouwe van de maatregelen en hopelijk tot snel!
Datum | 03-11-2020 11:00 |
---|---|
Tags | Hoofdartikel |