Terug in de wei
hoofdartikel
We mogen weer! Na een periode van vijftien maanden waarin we (of tenminste de meesten van ons) zich door de opgelegde beperkingen hebben laten leiden, mogen we weer bij elkaar komen, naar theaters, musea, bioscopen, bibliotheken, restaurants en naar ons geliefde veld, al is het nog zonder tegenstanders en niet met z’n allen tegelijk.
En het zal niemand ontgaan zijn, zonder onze oude vertrouwde kantine, maar wel met een paleis in aanbouw, en zo heb ik mij laten vertellen een goed gedraineerde kunstgrasmat.
Het ontbreken van een echt clubgebouw maakt het er natuurlijk niet makkelijker op om de vereniging weer op stoom te krijgen, maar ik denk dat de honger naar de bal en naar het contact zo groot zijn dat er ruim voldoende energie vrij komt in ons honderdste levensjaar om het komend seizoen tot een groot succes te maken.
Vorige week brak ook eindelijk de lente door, het leek wel de eerste weidedag van het jaar voor jonge koeien, zo vrolijk trof ik iedereen. En mijzelf ook, dus deze keer geen amateur-moraalfilosofische verhandelingen of sociologische bespiegelingen van mijn kant maar gewoon een ode aan het hart van Achilles.
Laten we even stilstaan bij al die Achillianen die de afgelopen periode het schip drijvende hebben gehouden, de informatie verzorgd, kinderen getraind, de bouw in gang gezet, begeleid, gezorgd hebben dat er wekelijks weer een krantje was, de financiën op orde gehouden, evenementen georganiseerd digitaal en live, de club geleid, sponsors gezocht, ploegen samengesteld, vergaderd via zoom teams en nu eindelijk ook weer in het echt, actief zijn gebleven hoewel er geen bal gegooid kon worden, plannen gemaakt, de club vertegenwoordigd, stukjes geschreven, trainingen gegeven, het jubileum voorbereid, gewerkt aan een eeuwboek, filmopnamen gemaakt, zich hebben laten strikken voor een klus, schoongemaakt, onderhandeld, nog meer plannen gemaakt over hoe we weer open konden en toch weer dicht moesten en nu eindelijk weer echt open, tenminste dat hopen we toch.
Een ode aan al die mensen, vrijwilligers, het hart van onze club, zonder wie er helemaal geen vitaal Achilles zou kunnen bestaan, dank namens ons allemaal maar in elk geval van mij, die graag vanaf de verre zijlijn wat commentaar mag geven en dat graag nog heel lang wil blijven doen. Dank.
Steven Broers
| Datum | 08-06-2021 11:00 |
|---|---|
| Tags | Hoofdartikel |