HKV Achilles - Meer dan een club

hoofdartikel

De corrupte bende van de UEFA heeft me twee kaarten voor Oranje door de neus geboord. Na ergens in december 2019 ingetekend te hebben op kaarten voor het EK kwam een week of wat later in het nieuwe jaar het heugelijke nieuws, dat ik samen met twee vrienden met wie ik regelmatig wedstrijden van Oranje bezoek, was ingeloot voor Nederland-Oekraïne, de match tegen Noord-Macedonië en een eventuele kwartfinale mocht Nederland zich daarvoor plaatsen.

Bij het boeken van bovenstaande was Ronald Koeman nog bondscoach en was de 'New Wave' nog fris en fruitig en vol optimisme na een succesvolle campagne in de Nations League en de daaropvolgende plaatsing voor het eerste eindtoernooi sinds 2014. Inmiddels zijn we een bondscoach en een pandemie verder en is het optimisme als sneeuw voor de zon verdwenen, samen met de EK-kaarten. Ik heb Mark de Bruin laten weten dat Oranje de poulefase nog wel overleeft, maar dat het in de achtste finale wel echt gebeurd is.

Maar goed. Die kaarten. Covid zorgde er eerst voor dat het EK een jaartje verplaatst werd, maar de geldigheid van de kaartjes werd gewoon verlengd dus er was nog niet zoveel aan het handje. Uitgesteld plezier om naar uit te kijken zullen we maar zeggen. Er was zelfs goede hoop dat het allemaal weer een beetje normaal zou kunnen tegen juni 2021. Helaas pindakaas. Een aantal weken terug bleken er 12.000 personen toegang te kunnen krijgen tot de Johan Cruijff Arena. Er zou opnieuw geloot worden en je raadt het nooit: uitgeloot… Voor beide poulewedstrijden. De kwartfinale ging sowieso niet gebeuren, want dat zou waarschijnlijk Bakoe worden (Azerbeidzjan krijgt voorlopig de verkeerde kleur van het ministerie; no problem zolang je maar in een Red Bull rijdt). Twee dagen later gloorde er toch weer hoop aan de horizon want er zouden extra kaarten beschikbaar komen, die aangeboden werden aan de pechvogels die in tweede instantie waren uitgeloot. Bij inloggen bleek dat alleen voor het duel tegen Noord-Macedonië drie plekken naast elkaar beschikbaar waren à 3,5 keer de waarde van het oorspronkelijke kaartje. Daar kun je een groot scherm voor aanschaffen om vervolgens het hele EK in 4K op te aanschouwen en vervolgens de Tour en de Olympische Spelen te volgen in plaats van live de nummer 62 van de wereld aan het werk te zien. Zo heb je bijna alles en zo sta je met lege handen.

Maar wat hoopvol begint en waar ellende volgt kan toch nog iets moois opbloeien. In 2004 vond het EK in Portugal plaats. Nelly Furtado zong over Força, Ruud van Nistelrooy stond in de spits, Das Phantom was stand-in en het Arjen Robben beleefde zijn internationale doorbraak. Dat was nadat-ie werd gewisseld na een briljante partij tegen de Tsjechen, waarna Dick Advocaat de wedstrijd volledig uit handen gaf. Jan Mulder riep op om de voormalig Feyenoordtrainer te stenigen en assistentcoach Willem van Hanegem beloofde de bondscoach 'neer te slaan' mocht de situatie zich opnieuw voordoen. Nederland begon dat EK met een wedstrijd tegen Duitsland. Dat was de enige wedstrijd van Oranje in Portugal waar we geen kaarten voor hadden en werd gespeeld terwijl we onderweg waren naar het oostelijke deel van het Iberisch schiereiland. Na tussenstops in Parijs en Biarritz kwamen we vroeg in de middag met de trein aan in het Spaanse Salamanca. Een fantastische studentenstad. Dat kwam mooi uit, want in 2004 deed ik dat ook nog, studeren. We hadden uitgerekend dat het goedkoper was om te gaan stappen, veel cerveza te gebruiken en de eerste trein om 5:30 naar Aveiro (het decor van Nederland vs. Tsjechië) te pakken, dan om ergens in één of ander vies hostel te eindigen, waar je teveel voor betaalde, met teveel vieze mensen op een kamer lag, met een gedeeld vies toilet waarop de halve dorm waarschijnlijk al over de nek was gegaan.

Ruud van Nistelrooy scoorde vlak voor tijd de onverdiende gelijkmaker en zo gingen we toch nog enigszins euforisch de stapnacht in. Omdat we een overnachting hadden uitgespaard konden we ons mojitos veroorloven en zo kwamen we al ruikende naar rum en munt terecht in een danscafé met heel veel studentes. Het lot leek gunstig gezind met een prachtige Duitse uit Hamburg, maar vlak voordat het tot een verzoening tussen de eerder op de avond strijdende partijen kon komen met mijzelf en de Hamburgse als ambassadeurs, vervloog de hoop op een internationale romantische avond, want er moest een flinke sprint worden getrokken naar het station om de trein te halen.

Terwijl het fluitje van de Spaanse conducteur het vertrek al aankondigde, stapten we in de trein waar we door de nauwe gangetjes in het pikkedonker naar onze gereserveerde coupé moesten zoeken (we hadden eerder de hoop al opgegeven en waren zomaar ergens gaan zitten, maar werden weggestuurd). Moe en teleurgesteld over het verloop van de avond vonden we de aan ons toegewezen plekken. Bij het ochtendgloren werd het in de coupé, die zich inmiddels op Portugees grondgebied bevond, helemaal van de regen in de drup want in plaats van naast een Oosterbuurvrouw werd ik wakker tegenover een glimlachende maat die z'n schaterlach aan het onderdrukken was omdat ik op beide schouders een slapende, halfnaakte Portugees van middelbare leeftijd had liggen.

Na vervolgens het eerder genoemde echec tegen de Tsjechen te hebben aanschouwd, kwam het allemaal toch nog goed. We waren namelijk getuige van het wonder van Braga. Duitsland had in de laatste poulewedstrijd aan een overwinning tegen Tsjechië B genoeg om Oranje uit te schakelen. De Tsjechen gaven de nodige sterspelers als Nedved, Poborsky, Cech en Koller rust. Milan Baros schoot echter als invaller de winnende 1-2 tegen de touwen en bracht heel Braga in extase, alwaar een groots volksfeest ontstond omdat de duizenden Nederlanders het behalen van de volgende ronde vierden en de Portugezen het feestje extra cachet gaven door het Festa de São João do Porto te vieren. Dit is een midzomerfestival waarbij om onduidelijke redenen men elkaar met een rubberen hamer op de kop dient te slaan. Vast voor geluk, geld, of een lang succesvol leven of iets dergelijks. De pret was er niet minder om zult u begrijpen. De Letten werden verslagen met 3-0 (Ruud van Nistelrooy 2x en Roy Makaay maakten het verschil). Het enige smetje op de avond was dat we onze in het oranje gehulde mascotte en tevens opblaaspop kwijt raakten. Maar ook dat kwam goed want 3 dagen later en 600 kilometer naar het zuiden in Faro kregen we MisssLetland weer terug (excuses voor deze woordgrap uit 2004) en kwam er tevens een einde aan 'het penaltytrauma'.

Enfin, wat ik met dit verhaal wil zich zeggen: je kan in het leven het gevoel hebben dat je 2-0 voor staat, maar voor hetzelfde geldt staat het binnen vijf minuten weer 2-2. Blijf ook in dat geval altijd hopen in de winnende 3-2 vlak voor tijd.

Erwin de Laleijne

Datum	15-06-2021 11:00
Tags	Hoofdartikel