HKV Achilles - Meer dan een club

hoofdartikel

Door Marit - Een nieuwe club, nieuwe mensen, nieuwe uitdagingen: een nieuw avontuur. Twee jaar geleden besloot ik om voor Achilles te gaan korfballen. En nu, twee jaar later, heb nog steeds geen volledig seizoen gekorfbald in dat mooie zwart-wit-groene shirt. Zal het dit seizoen wel lukken? Ik neem jullie graag mee in mijn (nog) korte tijd bij Achilles. Een mooie, warme club waarin ieders talent wordt herkend en veelal op de juiste manier wordt benut. Een fijne groep mensen waarbij ik goed op mijn plek zit. De club waar ik trotse captain van een super selectie ben. De club die meer dan alleen een club is!

Zo jammer als het vaak is om een club te verlaten, zo leuk is het om bij een nieuwe club binnen te komen. Je wordt behandeld als de persoon die je op dat moment bent. Zonder alles wat daaraan vooraf is gegaan. Ik ben gestart bij Meervogels in Zoetermeer en via Tempo en Die Haghe bij Achilles terecht gekomen. Mijn Haagse buurman Cliff, die inmiddels als een broer voelt, heeft hierin een grote rol gespeeld. En wat ben ik hem daar tot op de dag vandaag dankbaar voor. En niet alleen Cliff, maar ook zijn ouders, die mij als verjaardagscadeautje een paar Achilles sokken cadeau deden. Want ik moest er toch wel een beetje fatsoenlijk bijlopen in dat mooie ontwerp van onze eigen Erwin Mijn avontuur startte met een trainingsweekend met de selectie 1-2-3. En hoe heerlijk is het om met 30 leuke mensen op mini vakantie te zijn. Wat mij betreft de beste manier om in korte tijd heel veel mensen te leren kennen. Meteen werd ik aan het werk gezet door de supertoffe Kelly en leukste teambegeleidster Daniëlle. Met z’n drieën zorgden we voor drie grote boodschappenkarren vol zodat de selectie het hele weekend fatsoenlijk kon eten en drinken. Daarna was het vooral een weekend met z’n allen. Maar ook echt met z’n allen. Met de hele selectie ’s nachts Antwerpen onveilig maken, volleyballen, softballen en andere leuke spellen dankzij materiaalman Ilan, veel maccie en een beetje korballen. Eén groot feest en meteen een bevestiging van een goede overstap. Tof! Vlak daarna startte de competitie. Aan de bak voor het echie. Ik stond in een heerlijk vak, misschien wel het meest relaxte vak waar ik ooit in heb gestaan. Grote reus Pepijn, scherpschutter Lars en de talentvolle Danique, die net overkwam uit de A1. Het fluitsignaal klonk en we waren los. Danique scoorde in haar eerste wedstrijd maarliefst vier keer. Lars liet zien hoe goed zijn conditie was en Pepijn stapte, zoals altijd, precies op het juiste moment uit om mijn doorloopballen aan te geven. Een heerlijk vak waarin vrijwel alles vanzelf ging. Zowel aanvallend als verdedigend was het echt genieten! Ode aan deze vakgenoten en aan coach Glenn (wat een held) die dit voor ons mogelijk maakte. Een mooie reeks overwinningen volgde en dat ging door tot halverwege de zaalcompetitie. Pas toen werd het een klein beetje moeilijk. Blessures, frustraties, teleurstellingen en persoonlijke offdays zorgde ervoor dat we niet konden blijven winnen. Super jammer, maar het zat er al even een tijdje niet meer in. We bleven trainen, goed ons best doen en zetten de schouders er weer onder. Pak aan waar je invloed op hebt en maak er met z’n allen het beste van. Dat was het verhaal van de captain naar het team en zo rustig als ik het nu op kan schrijven, zo rustig was ik natuurlijk helemaal niet. Balen van het verlies, accepteren dat we minder goed zijn dan de tegenstander. Bah, wat haat ik dat toch altijd. Ik ben en blijf bloedfanatiek en wil altijd het beste eruit halen. In het veld als korfbalster, als captain van Achilles 1, maar ook in mijn werk als docente lichamelijke opvoeding en leerlingcoördinator voor mijn 3-4-5 havo leerlingen. Zo schreef ik vaak als titel boven een persoonlijk stuk: ‘ik ga minimaal tot de max’ of ‘het maximaal haalbare met maximale inzet’. Slogans die eigenlijk altijd toepasbaar zijn. Het verschil zit ´m echter in verschillende opvattingen over hoe ver we met z’n allen willen én kunnen gaan om het einddoel te bereiken.

Veel tijd om dit te bespreken, verwerken en door te pakken hadden we niet. Er kwam een abrupt einde aan het seizoen door de eerste corona golf. Seizoen 1 bij Achilles was er één voor in de boeken. Een seizoen waar misschien meer in had gezeten, maar achteraf gezien was het goed zoals het is gegaan. Mooie wedstrijden, leuke trainingen, mooie invalbeurten van junioren Noa, Rick, Sterre en Yrsa, gezellige busreizen, feestjes en een hoop lachen gieren brullen en maccie (dat is wel echt een dingetje bij Achilles hoor, haha). Kortom: een mooie start voor seizoen 2. Het seizoen waarin de volledige staff verlengde en waarin we helaas ook afscheid namen van een aantal selectieleden die hun geluk elders gingen beproeven. Tussendoor even een special thanks aan Glenn, Jan, Danielle, Bas, Bart, Dionne en Erna. Wat een geweldige staff. Fijne trainers, geweldige teambegeleiders en bovenal 7 positieve mensen die altijd het beste met ons voor hebben! Waar seizoen 1 het seizoen van een ‘jonge’ selectie leek te zijn, spande seizoen 2 qua jonkies echt de kroon. Geen ramp, alleen maar leuk... maar dat vraagt wel om een iets andere aanpak. Want waarom zou je iets anders doen als je direct van de A1 in het 1e komt?! Helemaal begrijpelijk, maar dat zorgde zo nu en dan voor wat verwarring bij de gevestigde orde. Een aantal trainingen, gesprekken en wedstrijden verder, leek dit prima te zijn opgelost en opnieuw stond er een selectie met een enorme drive. Een drive voor helaas maar zeven wedstrijden, want de tweede coronagolf naderde. Er volgde een periode zonder korfbal, maar ook een periode waarin we op zoek gingen naar wat er wel kon. Waar we in het eerste jaar sinterklaasavondjes met de selectie meiden organiseerde, beerpong toernooitjes met alle 18 plussers speelden en twerkend met z´n allen in de Danzig stonden, ging het nu een tikkie anders. En daar kwam voor mij dat grote Achilles talent met onuitputtelijke energie Danique weer terug. Samen sporten in mijn fitnesskamer thuis, filmpjes opnemen om de Achilles jeugd aan het bewegen te krijgen en zelfs een live ZOOM sessie voor de enthousiastelingen. Voor de kijkers thuis zijn Danique en ik natuurlijk echte fitgirls. Fitgirls met één groot geheim. Iedereen die dit leest weet nu: DINSDAG = PIZZADAG bij de zusjes de Bruijn. En dat ik op dinsdagavond vaak te vinden ben in huize de Bruijn, is dan ook wel een logisch gevolg. En (pizza) eten doe ik niet alleen maar met Danique. Steeds vaker zochten we elkaar op samen met Daphne en Benthe. De andere twee meiden uit het 1e. Pubquiz, padel, cocktails, lunch, wandelen en nog veel meer. Ik zal nooit de mooie uitspraak van Benthe vergeten: ‘Oh my god, ik heb in de selectie nog nooit zoveel met meiden van korfbal buiten korfbal om gedaan’. Waarmee Benthe natuurlijk eigenlijk bedoelde dat ze ons helemaal te gek vond. Hoe leuk is het, als je het zo goed kunt vinden met je teamgenoten. Genieten! En naast dat Benthe het super leuk vond dat Daphne en ik van buitenaf bij haar cluppie kwamen en dat Danique als A’tje bij ons aansloot, zo leuk vind ik het dat Benthe ons zo goed heeft opgevangen. En niet alleen Benthe, maar haar hele gezin. Zo vriendelijk, zo sociaal, altijd in voor een grapje en nooit te beroerd om hard te werken voor Achilles. Zulke families heb je bij iedere club nodig, maar Margot, Benthe, Renée en Pepijn: ik vind jullie wel echt de leukste familie! En zo zijn er nog zoveel meer toffe mensen bij Achilles. Dank voor het mogelijk maken van mijn korfbalplezier en alles daaromheen. Thanks superleeuwen!

In deel 2 en 3 vertel ik waarom ik Achilles op andere vlakken dan alleen korfbal meer dan een club vind en krijg je een kijkje achter de schermen bij de Achilles selectie van mij als speelster en captain van Achilles 1. En als jullie me dan nog niet zat zijn, neem ik je graag mee in de wondere wereld van Achilles A1. Samen met mede coachie Dylan, onze kijk op een bijzonder leuke A1 groep.

Datum	24-08-2021 11:00
Tags	Hoofdartikel