HKV Achilles - Meer dan een club

hoofdartikel

Vroeger was het hét weekend om naar uit te kijken: eindelijk weer tijd voor dat ene weekendje weg met je vrienden, ergens doorhalen zonder ook maar met iets rekening te hoeven houden en even lekker uit de bocht te vliegen. Genieten van even niets 'moeten'. In huize De Laleijne was het van jongs af aan goed gebruik om alles te laten wijken voor korfbal. Dus je trainde twee keer in de week, al was het hondenweer, je floot op zaterdag een wedstrijdje bij de jeugd, waarna je je ploegje coachte en (vanaf de A-tjes) speelde je op zondag, meestal ergens diep in Brabant zodat het je hele dag vulde, een partijtje.

Een longontsteking. Dat was misschien een geldig excuus om een training te missen. Met corona-gerelateerde klachten kwam je in die tijd niet zomaar weg. Iets plannen op een wedstrijddag en daardoor je wedstrijd missen, dat bestond al helemaal niet. ‘Korfbal is een teamsport,’ hoor ik m’n vader nog zeggen, ‘en je team laat je niet zitten’. En kijk 25 jaar later: alleen al de dreiging van een druppel regen is genoeg om de voltallige Team 7-selectie in de nabijheid van de warme kachel te houden. De voetbalwedstrijden op donderdag lijken weinig invloed te hebben op de trainingsopkomst (PSV in de EL: mwâh; Conference League: ik begrijp het verdienmodel van de UEFA en volg de coëfficiënten ranglanglijst juichend op de voet, maar in principe was dit nergens voor nodig. Feyenoord beloofde Dick Advocaat een bonus als ze Europees voetbal zouden halen. Spelen ze dat uiteindelijk, wordt het alsnog niet als dusdanig gewaardeerd. Weet je meteen hoe zo’n club erin staat. Enfin, einde voetnoot). Als straks de trainingen op woensdag weer aanvangen in de Top-sporthal (haha. Ik stel me altijd zo voor dat er mensen zijn die op woensdagavond random in de Sportcampus rondlopen en zich afvragen wat er dan zoal voor topsport in een topsporthal wordt bedreven en dan 5 minuten van hun leven verrijken met het aanschouwen van de trainingsarbeid van topsport-Team 7. ‘Wat voor kneuzen moeten er dan wel niet in de Breedtesporthal rondlopen’, hoor ik ze denken), verwacht dan geen partijtje als afsluiting als Ajax speelt want dat lukt niet met z’n drieën.

Terug naar vroeger. Als er toevallig iemand was die z’n verjaardag vierde op het moment dat je ploeg moest spelen dan was dat jammer voor het feestvarken. Korfbal ging voor. We hebben er nu eentje rondlopen in Team 7, ik noem geen namen (hij is kaal), die afzegt als de de kat van de ex van de achternicht van z’n buurman verjaart. Ik zie een korfbalwedstrijd eerder als mogelijkheid om onder zo’n verplicht uitje uit te komen. ‘Sorry Auk, het is echt een belangrijke wedstrijd, kan écht niet mee naar de verjaardag van je moeder, huwelijk van je broer...’ etc. Corona is trouwens ook een mooie om onder van alles uit te komen. ‘Siem/Elin/Tibbe is verkouden, we komen niet, tsja, veiligheid voor alles, ‘t is de tijd hè, anders waren we zeker gekomen, volgend jaar beter, misschien’. Het grappige met drie kinderen is dat de kans er dik in zit dat er altijd wel één verkouden is of onderweg. Als je nu denkt: gôh, Erwin was wel op mijn feestje: dan mag ik je echt graag.

Maar goed. Het korfballoze weekend. Mijn ouders hebben me jarenlang in de waan gelaten dat 1. er geen andere sporten bestonden die ik kon beoefenen dan korfbal en 2. dat er in de weekenden überhaupt geen andere activiteiten gedaan konden worden buiten korfbal om (na je wedstrijd kon je in de Drechtstreek terecht bij PKC of Deetos om te zien hoe topkorfbal er wél uitzag). Inmiddels ben ik wel iets wijzer en er bewust van dat er meerdere manieren zijn om een zinvolle invulling aan je leven te geven. Vaak komt daar toch iets met vrienden en familie bij kijken: zo werd er in deze zelfs korfbalvrije week een concert bezocht met m’n geliefde (Ane Brun trad op in het paard; ik kan geen lied van haar meezingen, maar veel mooie liedjes. Crumbs. Wees niet tevreden met de kruimels in de liefde en in het leven. Goed bedacht. Hoewel je soms niet beseft wanneer het kruimels zijn. Levenslessen). Er werd gedronken (niet weinig) met vrienden (ook niet gering) en geproost op een nieuw leven! Ik zag zaterdagochtend hoe Siem op wilskracht door de GDA-verdediging beukte en z’n ploeggenootje de gelegenheid bood om te scoren (trots) en later zelf van iets over de middenlijn de 5-6 onhoudbaar tegen de touwen joeg (5-7 winst; nog trotser). Zaterdagmiddag kwam er borrelvisite en zondag zijn we gezellig met de fam in de Efteling geweest. Daarbij tevens tot de conclusie gekomen bij de on-ride foto’s van het Carnavalsfestival dat Tibbe (3 jaar) definitief niet meer normaal op een foto kan (‘Papa, jij doet met je tong en ik doe zo’ -trekt wangen met handen naar beneden-).

Aldus. Over een aantal weken begint de zaalcompetitie. Daar heb ik na meer dan anderhalf jaar verstoken van te zijn behoorlijk veel zin in. Ik ben niet de enige, hoor het veel om me heen (vaak van de mensen die graag willen scoren, eigenlijk niet een al te best schot hebben en dat wijten aan alle omstandigheden buiten zichzelf, bijvoorbeeld het weer en tegen beter weten in, hopen dat dat in de zaal beter gaat dan op het veld; ik noem geen namen, maar hij heeft een corona-hondje dat bijna vernoemd is naar een ex). Na alle korfbalvrije weekenden in de afgelopen anderhalf jaar had het van mij al wel mogen beginnen. Hoewel ik goed heb genoten van het gebrek aan korfbal deze week. Donderdag eerst maar eens beginnen met het supporten van Team 1 tegen de Eibers voor de Haagse Korfbaldagen om oninteressante visite te skippen (Sportcampus om 20:45). Ik wens iedereen een fijne zaalcompetitie toe met weinig afzeggingen! Zie je donderdag!

Erwin de Laleijne

Datum	09-11-2021 11:00
Tags	Hoofdartikel