HKV Achilles - Meer dan een club

[Rouwkaart toegevoegd] Gisteren, op 26 december, bereikte ons het ongelooflijk verdrietige bericht dat Nicole van der Gaag is overleden. Ze was pas 61, voor de vele Achillianen die haar gekend hebben is het moeilijk te bevatten. Natuurlijk, we wisten dat de slopers in haar lichaam waren teruggekeerd, en uiteindelijk wisten we ook dat herstel niet meer mogelijk was, maar weten is geen voelen en dus kwam haar dood op Tweede Kerstdag toch nog als een schok. Lees verder voor het vervolg van dit in memoriam.

Nicole werd lid van Achilles in mei 1968, acht jaar oud, als pupil. Eerder kon je toen nog geen lid worden. Ze had talent en kwam al jong in het eerste, waar ze vele jaren in speelde. Ze was veelzijdig, had een voor die tijd goed schot en was snel op de doorloop, maar ook zeer goed in de aansteun, waar ik persoonlijk nog veel profijt van heb gehad.

Ze zette zich al vroeg in voor de club, wekelijks het grote standenbord bijwerken in de kantine, de lotto beheren, allerlei karweitjes. Nicole werd in de jaren 80 een grote steunpilaar voor het jeugdkorfbal in Achilles, eerst als lid en later ook als voorzitter van de WAPC. Ze was jarenlang de drijvende kracht achter de WAPC-kampen.

Verschillende pogingen zijn ondernomen om haar te verleiden voorzitter van de club te worden, wij vonden dat ze daar zeer geschikt voor was. Maar daarvoor heeft ze steeds bedankt, ze hield niet van de onvermijdelijke schijnwerpers die bij dat werk horen.

Hoewel in het midden van het laatste decennium een verschil van inzicht maakte dat zij afstand nam tot de club, bleef ze gelukkig wel lid, en drie jaar geleden speldde de voorzitter haar het leeuwtje op dat hoort bij een vijftigjarig lidmaatschap.

Mensen die haar pas later leerden kennen zullen misschien verrast zijn, maar in haar puberjaren was Nicole een behoorlijk wilde meid, zeer populair op school, zij het wat minder bij de docenten, gelet op het aantal uren dat ze op de gang heeft doorgebracht. Misschien dat die gemiste uren het nodig maakten dat ze bijles wiskunde kreeg. Een onbeduidend detail in een mensenleven, ware het niet dat ze de bijles kreeg van de jongeman met wie ze kort daarna verkering kreeg, en met wie ze haar leven sindsdien gedeeld heeft, ons lid van verdienste Frank Muller.

Of het de bijles was of iets anders, weet ik niet maar Nicole groeide uit tot een briljant student, die haar studie bekroonde met een promotieonderzoek en zich dus doctor mocht noemen. Slechts weinig Achillianen hebben haar dat voor- of nagedaan.

In de jaren 80 verhuisden Frank en Nicole naar het Pomonaplein, daar werden de kinderen geboren, eerst Mandy, daarna Pascale. Daar zijn ze ook nooit meer weggegaan, behalve dan op vakantie, met hun geliefde camper. En daar op het Pomonaplein, is ze ook, te midden van haar gezin, overleden.

Wij wensen Frank, Mandy, Pascale en Lars, en haar broer, ons oud-lid Paul van der Gaag, heel veel sterkte.

Namens het bestuur,

Steven Broers

 

Datum	27-12-2021 18:49