Wedstrijdverslagen: one down, one to go!
Zaterdag werden vijf play-off wedstrijden gespeeld, twee voor promotie en drie tegen degradatie. Achilles 1 maakt met ONDO wie naar de overgangsklasse promoveert. De eerste slag was in elk geval voor ons vlaggenschip; het werd 22-18. Daarvoor ontving Team Twee Nieuwerkerk 3, om uit te maken wie in de eerste klasse blijft. Het ging niet gemakkelijk, maar uiteindelijk kon een 18-12 overwinning genoteerd worden. Achilles 3 strijdt voor promotie en sloeg zaterdag de eerste knappe slag tegen Vitesse 2, met 17-21 winst. Achilles 5 probeert tegen Meervogels 3 degradatie te voorkomen en ook hier werd stap 1 gezet: 16-12. Tot slot, onze junioren. Zij namen twee punten mee uit Leiden, door Pernix met 17-21 te verslaan. Ook hier goede papieren op weg naar handhaving. Maar: we zijn er nog niet: volgende week moeten deze ploegen het afmaken! [Foto: Jet van Bergen Henegouwen via Sportshoots.nl/Sportsnap.nl]
- Niet iedereen kan álle wedstrijden kijken, maar met de verslagen houden we elkaar toch een beetje op de hoogte. Bij de Opstellingen staat - naast wie er spelen, rijden of fluiten - ook altijd aangegeven wie er verantwoordelijk is voor het verslag.
- Ook een wedstrijdverslag geschreven? Mail deze dan voor maandagochtend 12:00 uur naar website@hkvachilles.nl.
Achilles 1 - ONDO 1
ONDO kon uit de poulefase uitstekende cijfers overleggen. Slechts eenmaal kende de cijferlijst een gelijkspel tegen stadsgenoot Die Haghe met verder louter ruime overwinningen op Refleks en ALO. De eerste zaalnederlaag werd dus afgelopen zaterdag een feit voor de Westlanders.
Achillescoach Glenn de Vries was naar aanleiding van ONDO’s ongeslagen zaalstatus een gewaarschuwd man: ‘Van tevoren wisten we dat het een loodzware wedstrijd zou worden. In de voorbereiding pasten we de trainingen en de tactiek enigszins aan de tegenstander aan’. ONDO beschikt over een paar killers. ‘Die moesten wij verdedigend collectief aanpakken,’ zo had De Vries zijn ploeg op het hart gedrukt. In het eerste kwart van de wedstrijd was deze aanwijzing goed terug te zien. Achilles verdedigde straf en stond in deze fase maar één tegentreffer toe.
‘Zoals zo vaak dit seizoen pakten we na het beginsignaal een leuke voorsprong (4-1),’ benoemde De Vries. ‘Het was dan steeds hetzelfde verhaal, want als we toen al een gat konden slaan, dan speelden we niet zo'n vechtwedstrijd, dan konden we controleren’. Van controle was zaterdag echter niet echt sprake. ONDO toonde aan wel degelijk over vechtlust te beschikken en kwam terug in de wedstrijd. Naast dat ONDO erg zuiver schoot, liet Achilles veel goede kansen onafgerond. ‘Voor het publiek en omwille van de spanning is hard strijden natuurlijk beter en leuker om te zien. Als coach echt niet,’ vond De Vries. Via 6-6 en 8-8 ging Achilles met een nipte voorsprong van 11-10 de rust in.
In de kleedkamer aan de Sportcampus werden kort wat aandachtspunten besproken en motivatiepushes gegeven om in de tweede helft op voorsprong te blijven. ‘Winst is belangrijk in deze eerste van de finalereeks. De ploeg voldeed perfect aan de meegegeven opdracht en tegen het einde hadden we nog steeds een verschil van twee in ons voordeel’. Achilles wist voor die tijd al uit te lopen naar een 16-12 voorsprong, maar liet ONDO zelf op het vinkentouw zitten door de uitploeg terug te laten komen tot 16-15 en 18-17. De voorsprong van 20-18 werd in de laatste minuten uitgebreid door in eerste instantie, topscorer bij de dames, Daphne van Zweden, die uiterst koelbloedig haar vrije bal scoorde. Ogenschijnlijk werd ze geholpen door de consternatie die ontstond na een verdedigende wissel bij ONDO die de eigen verdediging leek te ontregelen: de met veel strijd gepakte rebound moest worden opgegeven. Even later bleek Joël Sanches met zijn zesde treffer, ditmaal vanaf de stip, net zo koelbloedig als zijn vakgenoot.
Vier verschil is een net iets fijnere uitgangspositie dan de twee waar de wedstrijd op leek af te stevenen. Desalniettemin is de marge krap. De ONDO-supporters waren goed verstaanbaar aanwezig en de Westlandhal zal dan ook (hopelijk) op z’n kop staan. Wat is er mooier dan om in zulke omstandigheden een beslissend duel te spelen? ‘Het betekent dat we weer met dezelfde energie er tegenaan moeten. Het wordt spannend!’ besluit De Vries.
Achilles 2 - Nieuwerkerk 3
Afgelopen zaterdag was een enorm belangrijke korfbaldag voor de ploegen 1, 2 & 3. Voor 1 & 3 kans op promotie, voor het 2e strijden tegen degradatie. Thuis in de topsporthal mochten de spelers van Achilles 2 het opnemen tegen Nieuwerkerk 3.
Na een toch wel gefaald zaalseizoen was het deze pot heel belangrijk dat we met de koppies omhoog het veld in stapten en de punten in Den Haag zouden houden. Zoals het hele zaalseizoen de spelers van Achilles 2 moeite hebben om het mandje te vinden was dit vandaag niet anders. Ballen op, naast, tegen en half in de mand, maar er in vallen wilden ze vaak niet. Maar het vechten voor elke bal en een ijzersterke verdediging deed ons onderscheiden van de tegenstanders die hierdoor niet tot scoren kwamen. Even een kleine shoutout naar invaller Nosa die met een geweldige invalbeurt de 7-8 en de 8-8 binnenschoot. Hierna ging het fluitje voor de rust. Even de koppen bij elkaar, slokje water en duidelijk maken welk team het verdiende om te winnen, want het kwaliteitsverschil was duidelijk, alleen nog niet op het scorebord.
2e helft ging van start en eindelijk vielen de ballen waar ze hoorden te vallen en dat was in het gele mandje. Verdedigend sterk (in de 2e helft maar 4 weggegeven) en aanvallend vlogen ze erin en zo is de score uitgebouwd tot een 18-12 in het voordeel van Achilles 2. Niet alleen Achilles 2, maar ook het 1e en 3e wisten een winst te boeken.
Nu uitkijken naar volgende week waarbij we met alle drie de teams een heel mooi resultaat kunnen boeken voor de selectie van volgend jaar die dan kunnen flaneren in de overgangsklasse.
Bedankje voor de reserves en de scheidsrechter (Jos van Velzen van Excelsior) die heel goed gefloten heeft. Lekker zo'n scheidsrechter die niet alles doodfluit.
Tobias Welbergen
Vitesse (Ba) 2 - Achilles 3
* GOED VOORNEMEN: Niet weer een superlang verslag!
Na de geweldige wedstrijden van 2 en 1 (die ons het goede voorbeeld hadden gegeven) reisden we met z’n allen af naar Vitesse in Barendrecht. In de kleedkamer waren we het er allemaal wel over eens dat we niet echt zenuwachtig waren. Helemaal Zen zouden wij de wedstrijd in gaan. Erna legde de nadruk op ontspannen spelen en genieten van dit bijzondere moment. We waren al kampioen in onze (zware) poule geworden, dit was puur de kers op de taart. Wat druifjes hier en wat winegums (degene die Tobias nog niet in zijn hamsterwangen had gepropt) en dextro energy daar, het ging heerlijk ontspannen. Een beetje sjouwen met banken, tassen, de verzorgingstas, de shirtjestas, de bidons en allerhande andere spulletjes … lekker relaxed en chill allemaal.
Vanaf minuut 1: Ha, who were we kidding? We konden promoveren naar de overgangsklasse …. boing, boing, boing, boing … stress, stress, stress, stress … whaaaaaaaaaaaaaa etc. Mijn Garmin bleef maar piepen en aangeven dat ik iets aan mijn stresslevel moest doen. Heb ik gedaan, ik heb mijn Garmin afgedaan en in een tas geflikkerd, want dat gepiep daar werd ik (nog) gek(ker) van. De 1e 10 minuten waren zenuwslopend. Verkeerde passes, elkaar niet kunnen vinden, (terecht) geïrriteerd raken door het touchy feely spel van sommige tegenstanders (erg aanhankelijk ;-)) … het lukte niet, gewoon helemaal niet.
Even een positive note tussendoor: Het liep voor geen meter, maar er werd NIET op elkaar gemopperd! Daar ben ik zooooo trots op, dat kenmerkt dit 3e!
Na wat praatjes her en der en wat wissels ging het lopen … en hoe. Dit was weer het 3e waar wij (Erna en ik) zo MEGA TROTS op waren!!!! De zenuwen waren grotendeels onder bedwang en er werd weer goed gespeeld. Spelers vonden elkaar, er werd goed gescoord en vooral waanzinnig goed afgevangen, waardoor er lange aanvallen waren. Daar besteden wij in het 3e ook veel aandacht aan. Uiteraard is er 1 speler die de bal in het mandje gooit, maar zonder een goede rebounder en aangever kan die speler helemaal niets!
Het is uiteindelijk 17-21 geworden. Wat een heerlijk uitgangspunt voor de thuiswedstrijd zaterdag de 16e om 10.15 uur in Transvaal. Locatie en tijdstip niet echt ideaal, maar voor de prachtige Invictus Games maken wij graag plaats in de Campus.
Van tevoren hadden we besproken dat het geen zin had om achter de scheidsrechter aan te rennen om te kijken of je hem al zeurende van je gelijk kon overtuigen. Uiteraard waren er beslissingen die ook ik discutabel vond, maar de spelers hebben (zeer bewonderenswaardig) hun mond gehouden, hun verlies genomen en zich weer geconcentreerd op hun spel. Zohier is in de rust naar de scheidsrechter gelopen met de vraag of hij uit kon leggen waarom hij een bepaalde actie had afgefloten. De scheidsrechter waardeerde het duidelijk dat een speler op deze nette en volwassen manier met hem in gesprek ging. Hij legde het uit, Zohier was tevreden met het antwoord en ze ging met wederzijds respect uit elkaar. Echt chapeau voor Zohier en het hele team!
Wat ZEKER heeft bijgedragen aan de winst was het feit dat Achilles een groot gedeelte van de tribune in beslag nam. Heel 1 en 2 en de coaches waren aanwezig. Geweldig! Van het LOOP, SPRING, VANG, SCHIET etc. kreeg ik spontaan tranen in mijn ogen en mega kippenvel.
Rest mij de sponsor, spelers, Erna, Marinus, de reserves (Rosanna, Yara, Simon en Tobias) de scheidsrechter en last maar absolutely nog least het geweldige publiek te bedanken.
Ik heb een topdag gehad.
* CONCLUSIE: Niet gelukt
Dionne
| Datum | 10-04-2022 21:12 |
|---|---|
| Tags | Verslagen |