HKV Achilles - Meer dan een club

hoofdartikel

Zaterdagochtend. Uit de kast kwamen onder andere vier Achillesshirts, twee rokjes, twee broekjes, trainingsbroeken, een paar Achillessokken en een Achillestrainersvest. Vier shirts hoor ik de oplettende lezer(es) denken? Ja, Guinevere vindt het helemaal leuk om op de Kangoeroetraining te verschijnen in Brandon zijn oude shirt en dit keer gingen ook Brandon zijn oude Achillessokken aan. 'En een Achillestrainersvest?' hoor ik dezelfde oplettende lezer(es) denken? Ja, Quirina en ik zijn dit jaar, samen met Melissa, trainers van de E3.

Gewapend met enthousiasme, ervaring, fanatisme en een VOG staan we met alle liefde op het trainingsveld en langs de lijn. Een VOG? Ja, dat hebben de trainers vanaf dit seizoen nodig als jeugdtrainer. Wat mij betreft een goede zaak, want als pupil (en ouder) moet je er op kunnen vertrouwen dat de trainer het beste met je (kind) voor heeft.

Wat ook mee ging naar het veld waren de vier Achillessjaals die we bij het jubileum gekregen hebben. De zwemtas ging ook mee, want na de korfbaldag stond er ook nog een zwemles op de planning.

Aangekomen op het veld druppelden de E3-ers en Kangoeroes binnen. Terwijl de E3 aan het inschieten was, begonnen de Kangoeroes aan hun training. Het was wederom leuk om te zien met hoeveel plezier, geduld en toewijding de Kangoeroetrainers de kleintjes een leuke en goede training voorschotelen. Wat ook leuk om te zien was, was het slingertikkertje. Dochterlief was de eerste tikker en binnen het vak rende ze rondjes achter de andere kinderen aan die ook rondjes aan het rennen waren. De eerste die ze te pakken had was Lode: ook een Team 6 kind. Samen veegden ze het vak schoon. Hopelijk doet Team 6 dat straks ook dacht ik, terwijl ik mij omdraaide omdat ik het eerste fluitsignaal hoorde van de wedstrijd van de E3.

Vanaf de kant (Quirina en Melissa deden de coaching vandaag, dus ik was vandaag stuurman aan wal) zag ik dat ONDO een taaie tegenstander was en dat de E3 vandaag niet op hun best was. Waar ik aan de ene kant zag dat Guinevere drie ballen achter elkaar raak schoot, zag ik aan de andere kant de E3 helaas maar één keer raak schieten. Omdat ONDO negen keer raak schoot was mijn conclusie dat zij vandaag een maatje te groot waren voor de leukerds van de E3.

Waar Quirina de kantine in dook, want kantinedienst stond ook nog op het programma, ging ik met de kids naar huis om even een uur te chillen alvorens we elkaar in Rotterdam zouden treffen voor de wedstrijd van Team 6. Team 6, het samengestelde gezin van miskende talenten en vergane glorie, mocht op een modderig grasveld aantreden tegen THOR 2. Helaas voor de vrouwen was het enige Marveleske aan deze wedstrijd iemand die een beetje op Iron Man lijkt en deze stond nog in de basis bij Team 6 ook.

Een erg heroïsch epos was de wedstrijd trouwens ook niet. Het was zwoegen op het zware veld en het was te zien dat de tegenstander dat gewend is. Aan het einde van de wedstrijd was er nog bijna de dreiging dat Tom het veld in moest komen, omdat ondergetekende bijna het veld uit was gestuurd vanwege het roepen van ‘Ja, doei’ naar de scheidsrechter. Gelukkig werd dit doomscenario geen werkelijkheid, want bij Odins gratie mocht ik in het veld blijven staan. Wat ook op hun veld mocht blijven waren de punten, want helaas lukte het Team 6 niet om de wedstrijd winnend af te sluiten.

Na de wedstrijd was het snel aankleden en naar de auto, want om half vijf moest er weer gezwommen worden. Eenmaal thuis gingen we aan de decadente ‘Sandwich au fromage fondu’ en ‘Nuggets du poulet’ , waarna langzaam het licht bij Brandon en Guinevere uit ging. Met een biertje ging ik zelf ook in de relaxmodus en kon ik terugkijken op een lange, puntloze, maar leuke korfbaldag. Het was meer dan een gewone zaterdag.

Doei!
Leon van Dam

 

Datum	18-10-2022 11:00
Tags	Hoofdartikel