De perfecte mix
hoofdartikel
Vorige week zaterdag, op het moment dat PKC in Ahoy DVO in de vernieling aan het schieten was, werd tegelijkertijd een aantal Achillianen de vernieling in geholpen. Dat deden ze overigens zichzelf aan. Dit kunststukje zelfkastijding vond dan ook toepasselijk plaats in de Grote Kerk. Zij bezochten daar voor het tweede jaar in successie het 'Gin en Rum Festival'. Er was een band van mannen met lange baarden en blaasinstrumenten die voor de muzikale entourage zorgden, zonder daarbij elektrisch versterkt te worden, want daar zorgde de akoestiek in het godshuis wel voor.
Wat kun je verder verwachten van zo'n avond? Bij entree ontvangt de bezoeker maar liefst twee glazen: een "proefglas" en een cocktailglas. Een cocktailglas zonder lange hals dit jaar, maar waarom dit kleine feit noemenswaardig is zo meer. Het proefglas dient aangeboden te worden bij een stokerij of importeur van spraakwater waarbij de uitbater een wel of niet goed verhaal vertelt, terwijl een tiental milliliters rum of gin je proefglas weten te bereiken. De etiquette is dat je van beide kanten, zowel aanbieder als klant, semi-geïnteresseerd elkaar aanhoort. Even kijken in je glas, ruiken, een keertje nippen (als je het lekker vindt: vooral blijven nippen, zoniet dan heb je een shotje te pakken). Als je proeft en je weet het niet helemaal, dan kun je altijd fronsend en hardop mompelend "kruidig" of "bloemig" antwoorden, waarna je beloond wordt met een goedkeurende blik van de barman of barvrouw.
Valt tijdens de keuring het destillaat óf het verhaal daadwerkelijk in de smaak, dan is er de optie om tegen een kleine vergoeding een cocktail met als hoofdbestanddeel gin danwel rum af te nemen. Dit wordt doorgaans vervolgd met een nieuw verhaal over waarom dit blaadje groen/pepertje/stokje aan het geheel wordt toegevoegd. Als tegenzet kun je aanvoeren of het uitmaakt welke tonic je gebruikt. Zo houd je de illusie in stand dat je wellicht bij de lokale slijter in de markt bent voor een fles van de betreffende handelaar (90% van de bezoekers heeft de volgende dag geen idee wat-ie gedronken heeft, bijwerking van het product).
De Achillianen die deze zaterdagavond in de Sint-Jacobskerk present waren, staan bekend als fijnproevers. Het feit dat het bezoek aan het festival onderbroken werd voor een culinair avontuur bij Irodion en door een deel van het gezelschap werd afgetopt met een Oosterse delicatesse bij El Basha doet daar niks aan af! Als je je smaakpapillen had willen verknallen dan kon je terecht bij de stand van Van Linschoten die een gin met een verfrissende steaksmaak serveerde. Er zullen vast mensen zijn die dit kunnen waarderen, maar ondergetekende niet gezien. Slagersgin. Calvé Whisky Cocktail Saus had niet eens ongepast geweest als toevoeging.
Er was een biologisch Italiaans fabricaat genaamd Engine, welke, heel toepasselijk, ook qua smaak iets weg had van benzine (ik stel me voor dat benzine zo smaakt, dat moet je natuurlijk niet proberen; mocht het je overkomen: drink water of een sapje en bel je dokter, niet braken; je kan ook iets willekeurigs bestellen bij El Basha, maar dan komt het niet braken weer in het geding). "Perfect voor martini’s dankzij de aanwezigheid van citroenolie.," aldus de makers. Daar ga je al.
Nee dan Catz. "Van Catz zum Kotz in 2,5 uur," werd er nog gegrapt in de rij, maar niets bleek minder waar. Het was de enige gin die ook puur te hachelen was (haalt het dan overigens nog steeds niet bij een gemiddelde single malt, maar ook daar verschillen smaken). Goeie Mie uit Leiden had een goed verhaal en een evenzo smaakvolle mix. Met zónder arsenicum in tegenstelling tot de mixjes waarmee de originele Leidse Mie haar moorden pleegde.
En dan de perfecte mix. Die past niet in een glas, maar wel goed bij elkaar. Bestaat soms uit wonderlijke ingrediënten, kent voorspelbaarheid, maar kan tegelijkertijd verrassend uit de hoek komen. Kan zelfs wisselend van samenstelling zijn al naargelang de gelegenheid. Wringt soms maar staat aan het eind van voor elkaar klaar. Het gaat hier uiteraard over het gezelschap. Ik hoop dat u ook zo'n mix kent.
Om nog even terug te komen op de glazen met de lange hals: vorig jaar was er een bezoeker aan het festival (ik noem geen namen, maar zijn arbeidsethos wordt doorgaans geridiculiseerd), die speciaal voor de gelegenheid een grote tas had meegenomen om de gin die hij zelf stookte te voorzien van glaswerk. Voornemens om enkele glazen mee huiswaarts te nemen, bleek uiteindelijk een tweetal dozijn glazen aan het eind van de avond zich niet meer in de Grote Kerk te bevinden, maar op een zolder in Vroondaal.
Erwin de Laleijne
P.S.
Dit is geen promotie voor drankgebruik. Van alcohol word je kaal. Zie foto voor bewijs.
| Datum | 25-04-2023 11:00 |
|---|---|
| Tags | Hoofdartikel |