Poaahh, das mien merk!
hoofdartikel
Voor de “reaguurders” onder ons is het een bekende Dumpert meme: weerman Gerrit Vossers van Omroep Gelderland die op een rotonde het weer staat te presenteren, à la Piet Paulusma. Terwijl hij probeert te vertellen hoe warm het een dag later wordt, komt er buiten beeld een grote groene tractor langsrijden. Een John Deere trekker wel te verstaan…
“Heyy, doar hejje ‘n John Deere trekkrr, da’s ‘n mooi ding!” Poah!! Da’s mien merruk”, roept hij enthousiast in de microfoon. Vervolgens komt er ook nog eens “een 6320” langs. “Heelmoal goed!”, sluit hij af... en vervolgens gaat hij weer verder waar hij gebleven was.
Het enthousiasme dat deze man uitstraalde toen hij die grote groene gevaartes langs zag rollen. Het genieten van iets wat voor een ander misschien complete onzin lijkt. Ik begin mij de laatste jaren steeds meer te beseffen, dat ik er zelf ook zo eentje ben. En ik lijk het niet van een vreemde te hebben.
Een paar weken geleden ben ik op mijn vrije zaterdag met mijn ouwe een dagje naar het prachtige pittoreske Borculo geweest. Ergens nét buiten het dorp was op de parkeerplaats van een afgelegen restaurant een bijzondere bijeenkomst georganiseerd. Ik ging met mijn vader mee naar de kwartaal meeting van het Saabforum, waar hij lid van is.
Een stuk of 60 Saab wagens, bestuurd door verrassend veel (lees: meer dan ik had verwacht, maar nog steeds niet meer dan 10) jonge liefhebbers van het inmiddels overleden Zweedse automerk, stonden prachtig naast elkaar geparkeerd. De ene “shinede” nog mooier dan de andere en datzelfde mocht ook gezegd worden van de krasse knarren die trots naast hun bolides de Q&A verzorgden over hun wagen. Allemaal zo trots als een pauw. Samen genietend van hun gezamenlijke hobby en passie.
Echt machtig mooi om te zien. En ondanks het feit dat ik zelf niks met Saab heb, is zoiets toch ontzettend aanstekelijk. Want naast het genieten van een dagje op pad zijn met die ouwe, wekte het ook oprecht mijn interesse in het automerk en de details waar m’n pa én zijn mede hobbyisten over wisten te vertellen.
Het besef dat ik zelf óók zo’n hobbyist, zo’n enthousiasteling over iets ben wat niet iedereen zomaar begrijpt kwam er steeds meer de afgelopen jaren. Of het nou gaat om bepaalde muziek, het keer op keer terug kunnen kijken van de Harry Potter-, Lord of the Rings- of Star Wars reeksen of het uren kunnen gamen op mijn Xbox (met mijn mede enthousiastelingen die ik niet zal nameshamen maar zeer regelmatig rondlopen op Achilles).
Ik merk aan mezelf dat de passie voor die dingen die ik leuk vind om te doen of om naar te kijken, steeds groter wordt. En als ik dan het bruggetje maak naar onze gezamenlijke hobby, namelijk de korfbalsport. Dan zijn we eigenlijk allemaal enthousiastelingen die genieten van de “niet-zo-standaard”.
Korfbal is eigenlijk de Saab meeting onder de sporten. En ja, mede-Achillianen. Waar mijn pa eens in de zoveel maanden op een zaterdag naar een of ander dorp ergens aan de andere kant van het land rijdt om daar een uurtje of anderhalf te genieten van zijn hobby, doen wij dat tien maanden in het jaar bijna iedere zaterdag. En doen de meesten onder ons dat zelfs drie keer per week!
Afgelopen weekend heb ik mijn exemplaar van het jubileum boek in ontvangst mogen nemen en er thuis inmiddels een aantal keer trots doorheen gebladerd. In dat mooie boek zag ik dat we inmiddels op zo’n 370 leden zitten. Met andere woorden: er zijn nog 369 andere korfbal gekkies waarmee ik samen over Achilles kan zeggen; “Poahh, das mien merk!”. En daar ben ik verdomde trots op!
Bart Kasten
| Datum | 23-05-2023 11:00 |
|---|---|
| Tags | Hoofdartikel |