HKV Achilles - Meer dan een club

hoofdartikel

Wat een verschil met vorige week: toen was er een figuurlijke kater na het verlies tegen ALO (en voor mij een gelijkspel tegen Rohda), vandaag een lichtelijke drankkater na het leuke openingsfeest van gister. Dat dat feest leuk zou worden, wisten we allemaal wel, maar dat we de middag daarvoor zo’n wedstrijd zouden beleven, zou niemand die vorige week bij ALO was hebben geloofd. Sterker nog, zelfs als je gisteren tussen 15:30 en 15:45 op het veld was, is de kans groot dat je niet geloofde wat je zag. Wat een wederopstanding vond er plaats op het veld bij het eerste. Waar een week eerder niks lukte, lukte zaterdag het eerste kwartier alles. Wat resulteerde in een 13-0 voorsprong tegen de Eibers. Juist, de ploeg waar we de afgelopen jaren maar nauwelijks van wisten te winnen.

Uiteindelijk werd er afgefloten met een stand van 27-4. Blijdschap en lachende gezichten, wat is de zaterdag dan mooi! (kijk eens naar de reportage op www.sportsnap.nl, zoveel plezier straalt er van de foto’s af!).

Wat moet het gister voor de spelers en staf heerlijk geweest zijn om onderdeel uit te maken van Achilles 1. Wat was het voor mij heerlijk om dit op de bank te mogen ervaren, en om überhaupt dit jaar als oma van de selectie weer deel uit te mogen maken van deze mooie groep. Wat geniet ik hier elke week weer van (de sfeer en beleving is in de selectie toch echt leuker).

Maar uiteindelijk is er in de eerste twee teams maar plek voor 10 mannen en 10 vrouwen en de staf, hoe leuk het ook is om daar bij te horen, dit is maar voor een klein gedeelte van de club weggelegd. We moeten dus niet vergeten dat de gehele club zorgt voor het voortbestaan van een vereniging. Verenigingen die het door verschillende omstandigheden (o.a. individualisme en de multi-culturele samenleving) steeds moeilijker krijgen om het hoofd boven water te houden.

Vrijwillig iets terug doen voor de club is een stuk minder vanzelfsprekend dan vroeger en zowel bij mijn oude werkgever (NOC*NSF) als nu bij de gemeente Den Haag is er het bewustzijn dat verenigingen het niet meer gaan redden als ze zich alleen nog richten op hun core-business. In ons geval dus korfbal. Nu zijn de korfbalverenigingen in Den Haag op dit moment gelukkig nog redelijk gezond, maar we zijn er natuurlijk wel al wat kwijt. Dus hoe gaan we zorgen dat wij, als Achilles, hier de komende decennia ook nog zijn? Hoe gaan we allereerst onze leden binden en vanuit daar ook nieuwe leden aantrekken? Waarom wil je naast het korfbal, bij de club Achilles horen?

Een mooi voorbeeld hiervoor zag ik vorig jaar via werk voorbij komen: Triple ThreaT in Haarlem, club van het jaar 2019. Gestart in 2009 als jongereninitiatief en gedragen door de doelgroep. Door middel van basketbal hebben zij een community gebouwd waar alle jongeren uit Haarlem Schalkwijk bij willen horen (lees het gehele verhaal vooral op hun site: www.stichting.triplethreat.nl echt een aanrader!).
Zouden wij met Achilles ook zo’n community kunnen bouwen? We hebben de nieuwe Vlonder en dus de ruimte, we hebben een paar honderd leden met elk hun talenten (buiten korfbal om), hoe zouden we deze talenten extra kunnen inzetten als onderdeel van onze club? Om er een paar te noemen: zou er bijvoorbeeld door onze muzikale leden muziekles gegeven kunnen worden aan (jeugd-) leden die dat zouden willen? Wellicht vormt zich dan uiteindelijk wel een nieuwe Achillesband? Hebben we studenten die misschien wel wat bijles willen geven aan onze middelbare scholieren? Hebben we koks in spe die willen oefenen en op de drukke trainingsavonden of zaterdag voor maaltijden willen zorgen? Of willen we gewoon simpel met elkaar op zondag op groot scherm naar de Eredivisie of Max kijken? Of zouden opa’s en oma’s van leden op hun manier onderdeel willen worden van de club? Denk aan een kaartochtendje. Waarom niet? Ik kan nog ontelbaar veel voorbeelden bedenken, maar dan wordt dit artikel erg lang en ik kan mij voorstellen dat er ook nog een hoop talenten zijn binnen de leden of ouders, waar ik geen weet van heb.

Mijn droom is dat wij straks in de Vruchtenbuurt die community zijn waar iedereen bij wil horen en hun vrije tijd wil besteden. Jong tot oud, nieuwe leden tot oude leden. En ik ben ervan overtuigd dat daarmee ook het niveau van onze selectieteams omhoog kan schieten, immers meer leden = meer mogelijkheden.

Al hoeven we voor dat niveau misschien niet eens heel lang te wachten. Wat nog even terugkomend op afgelopen zaterdag: Achilles 1 en 2 staan op dit moment op doelsaldo bovenaan. Eén zwaluw maakt nog geen zomer en er zal volgende week weer volle bak gegaan moeten worden om dit vast te houden, maar met de nieuwe competitie opzet zijn de komende vier wedstrijden de prijzen al te verdelen. Wij gaan er met z’n allen volle bak voor, zijn er van overtuigd dat we vorige week met 1 en 2 onze missstap hebben begaan en willen deze kopposities niet meer uit handen geven. Want dat zou betekenen dat we na de zaal in de Hoofdklasse uit mogen komen.

Laten we voor de korte termijn dan met zijn allen bij die doelstelling willen horen. Vakkie A is nieuw leven ingeblazen onder leiding van Bradley (Smit, hoe kan het ook anders), maar kan nog wel wat hulp/bijval gebruiken van de jongere ouderen onder ons. Gooi de loop-spring-vang er maar weer eens in! Wij zouden het vanaf de bank graag willen doen, maar is toch een beetje raar.
Zo, ik vervolg deze brakke zondag met het terugkijken van het eerste kwartier van Achilles 1 op TeamTV (nog maar eens bewust kijken wat er nou gebeurde in plaats van vol ongeloof op de bank).

Mandy Muller

 

 

Datum	19-09-2023 11:00
Tags	Hoofdartikel