HKV Achilles - Meer dan een club

hoofdartikel

Vorig seizoen schreef ik een keer een wat chagrijnig stukje over de “Wijkvereniging”, een concept dat ongemerkt de statuten van Achilles was binnengesmokkeld en waar het bestuur nogal veel in leek te zien. Ik betoogde dat het mij niet helder was wat men daar nou onder verstond en dat het mij leek dat het primaire doel van Achilles toch was om te korfballen, niet om een buurthuis te zijn. Hoe maak je je club relevant voor de komende 50 jaar, hoe zorg je ervoor dat je sport op een bij de grootte passend niveau?

Het bestuur deed er het zwijgen toe, begrijpelijk, de bestuursleden waren in hun (bestuurlijke) nadagen en mochten tevreden zijn over alles wat ze wel voor elkaar hadden gekregen. Ik vreesde al dat het nadenken over de toekomst van de club een hobby zou blijven van ereleden op leeftijd. Een eerste signaal dat ik me daarin vergiste kwam bij de maidenspeech van de aantredend voorzitter. Daaruit sprak nieuwe energie, en daar begint het mee.

Helemaal blij werd ik toen ik vorige week het hoofdartikel van Mandy las. Als je wilt overleven als club in het huidige tijdsgewricht, betoogt zij, dan moet je ervoor zorgen dat je niet alleen faciliteiten te bieden hebt voor de gelukkigen die de selectieteams bevolken, maar dat je aansprekend bent voor een veel grotere groep van mensen die zich met de club verbonden voelen en daarbij willen horen. En dat vergt dat je veel breder actief moet zijn dan alleen het laten korfballen, feestjes organiseren en de bar openen. Ik ga even verder op basis van het betoog van Mandy. Twee begrippen zijn essentieel: je hebt draagkracht nodig. Dat betekent: zorgen voor de inkomensstroom, zorgen dat je de kosten van het hoog spelen kunt betalen maar ook dat je je accommodatie kunt onderhouden, een brede basis van mensen en middelen om de club in stand te houden en te kunnen laten groeien.

En je hebt draagvlak nodig: leden betalen contributie en geven een deel van hun tijd aan de club. Daar moeten ze iets van terug zien in de vorm van een selectie die zich met gebruikmaking van de de door alle leden opgebrachte middelen het snot voor ogen werkt, in de vorm van aansprekende kleine en grote evenementen, mogelijkheden om elkaar veelvuldig te ontmoeten, en, zeg ik in navolging van Mandy, door maatschappelijk waardevolle activiteiten te organiseren dan wel te faciliteren.

Mandy noemt, huiswerkbegeleiding en muziekles als voorbeelden. En om dat te doen heb je weer die draagkracht nodig, mensen moeten het clubhuis open houden, er rust een grote verantwoordelijkheid op het goede beheer van onze mooie maar dure accommodatie. Ik denk dat het kan, het tijdperk van het allerindividueelste individualisme begint dood te bloeden, er is meer behoefte in de samenleving aan betrokkenheid en met elkaar dingen doen. Daar moet de club op inspelen en gebruik van maken. Zo blijf je relevant. Korfballen en bier drinken kun je overal, maar bij Achilles vind je meer dan een club.

Tot slot nog één kanttekening bij het verhaal van Mandy: iets te makkelijk lijkt ze er van uit te gaan dat met het organiseren van de brede basis de resultaten op het veld en in de zaal wel vanzelf komen. Dat is naar mijn overtuiging zeker niet zo. Naast het inrichten van je basis moet je ook zorgen voor een klimaat waarin niet alleen iedereen kan sporten maar waarin zij die daarin goed zijn, de faciliteiten krijgen om nog beter te worden. En waarin we van de gelukkigen die de selecties halen mogen verwachten dat ze zich bewust zijn van het feit dat ze bevoorrecht zijn en zich daar ook naar gedragen. Dat is namelijk voor het behoud van het draagvlak, en de draagkracht, heel belangrijk!
Aan de slag en op naar de volgende honderd jaar (en naar de Hoofdklasse natuurlijk)!

Steven Broers

 

Datum	26-09-2023 10:15
Tags	Hoofdartikel