Mijn eerste keer
hoofdartikel
Volgens ChatGPT is een juiste titel de ijsbreker van elk goed stuk. Anderhalve week geleden zat ik op vrijdagavond bij de ledenvergadering. Als vanouds was de opkomst niet gigantisch maar wel voldoende om in ieder geval te beginnen. De eerste 3 kwartier werd besteed aan een workshop over de LHBTI+ community binnen de sportwereld. Daarna werd de eerste vergadering door de nieuwe voorzitter geopend.
Als snel worden de kaarten op tafel gelegd, en drukt Vincent in zijn eerste zinnen het probleem vrijwilligers er door: geen verwijten of wanhoop, want Achilles-leden zetten zich al jaar in en jaar uit in voor de club. Maar de club is groot, en bij zo'n grote club kunnen wij niet met z'n allen leunen op de schouders van de door ons zo geliefde vrijwilligers, de mensen die het gezicht vormen van de club.
Als kersverse vader zie ik zelf ook dat mijn aanwezigheid en daarbij mijn bereidheid om te helpen is afgenomen. Geen feestjes meer organiseren of ploegje coachen. Hoewel ik jaren heb genoten van deze taken zijn dit binnen het vrijwilligerswerk wel tijdrovende activiteiten. En op zondag spelen werkt ook niet per se mee in het voordeel van de club. Ik merk toch de keuze te maken om met het gezin wat te doen of juist andere feestjes/borrels/bruiloften of verjaardagen te pakken.
Met oog op de toekomst hoop ik natuurlijk dat er mensen zijn die zich blijven inzetten. Als mijn kleine Stach straks op het veld staat dat er dan een jong persoon bereid is om zijn/haar/die/hen/hun vrije tijd op te offeren om hem te trainen en coachen.
Maar voor mij is het nu even te druk, het is wel even goed zo, dacht ik.
En zeker nu het prachtige veld plaats maakt voor de uit een brutalistische ontwerpmagazine gestanste voorbeelden van "sportzalen". De één heeft de tribune boven de ander aansluitend op de het veld. Ik kijk altijd op tegen de zaal vanwege de troosteloze gebouwen en onvoorspelbare tijden. Zondag om 20.00 of zaterdag om 10.00 uit in Amsterdam, de kelderklasse heeft het allemaal. Nee het zaalseizoen draait puur en alleen om korfbal. De locatie is minder maar het spel wordt des te beter.
Soms vergeet je dat ook nu de vrijwilligers natuurlijk hard nodig zijn, de mensen achter de knoppen bij het eerste, de leden die zorgen dat sponsoren goed te zien zijn en natuurlijk de helden die de spullen klaar leggen voor training en wedstrijd zodat de opslag van het Zuiderpark weer goed gevuld zijn.
Helden van de club zijn het, stuk voor stuk elke vrijwilliger.
Er zijn natuurlijk vacatures zat, zo heb ik mij laten overhalen om de sponsorcommissie te ondersteunen. Niet omdat ik hier goed in ben of dit juist kan, maar omdat Achilles iemand nodig heeft.
Erwin van Veen
| Datum | 07-11-2023 11:00 |
|---|---|
| Tags | Hoofdartikel |