HKV Achilles - Meer dan een club

hoofdartikel

Het WK-korfbal ligt al een aantal weken achter ons en kende een niet heel verrassende winnaar. De tegenstander van Oranje in de finale was wel des te verrassender: Taiwan. Het thuisland versloeg in de halve finale onze Zuiderburen. Opmerkelijk was het resultaat van Suriname dat met een vijfde plek hoger eindigde dan op basis van de wereldranglijst verwacht mocht worden. En ook dit succesvolle toernooi voor Suriname kende weer Achilliaanse inbreng om trots op te zijn: Shera en Ariën schitterden in het Verre Oosten. Een interview met Ariën.

Ariën, hoe kijk je terug op het WK?

Het was heel bijzonder, eigenlijk. Tijdens het toernooi kwam van alles naar voren. Het is fysiek uitdagend: je maakt een lange vlucht, bent 30 uur onderweg met zeven uur tijdsverschil, wat het pittig maakt met slapen. Een fysieke uitputting. Mentaal is het dat ook. Van huis uit zit je opeens 24/7 op elkaars lip. Ook met andere teams. En ik ben ook geen 18 meer, haha. Maar die fysieke en mentale belasting maak je met elkaar mee en dat maakt je als groep hechter. Naast dat we als groep hechter zijn geworden, hebben we individueel ook goede gesprekken gevoerd. Ik heb het er met aanvoerder Randell (red. van der Steen) over gehad dat het helpt om verdiepend met elkaar te praten: wat doet die belasting met je? En ook belangrijk om te stimuleren: hoe gaat het met je? Daar komen mooie dingen uit, emotionele verhalen, verdriet, struggles. Als je zo open en eerlijk met elkaar kan zijn, dan versterk je elkaar.

Een paar dagen later hebben we deze gesprekken nog eens herhaald en nu met de vraag: wat zijn je drijfveren? Voor wie doe je het? Zelf doe ik het voor mijn familie. Voor de kids. Een super-papa vonden ze me. Voor hen is het net of ik een BN’er ben als ze me op het scherm zien. Ik doe het voor m’n vriendin, moeder, broers en zussen. Tijdens het toernooi voel je je extra Surinamer en dat geeft extra power in het veld. In de reguliere competitie kan het in het heetst van de strijd het af en toe best pittig naar elkaar toe zijn binnen de lijnen. Met de gesprekken die we met elkaar gehad hebben, zie je dat die benadering naar elkaar dit toernooi tijdens de wedstrijden alleen maar positief was.

Het is extra bijzonder om in zo’n land als Taiwan te zijn. Echt anders dan hier. De beleving is supergaaf. Al scoor je de 39ste goal, het voelt als de winnende tegen Nederland in de finale.

Kun je meer vertellen over de doelen en prestaties tijdens het WK?

Je komt uit voor Suriname. Dat wil je op de kaart zetten. We hebben geschiedenis geschreven door hoger te eindigen dan de laatste keer (red. zesde plaats in Zuid-Afrika). Als doel wilden we een medaille binnenhalen. Dat had denk ik gekund als we aan de andere kant van het schema hadden gezeten. We hebben goede wedstrijden gespeeld tegen Taiwan en België. We zaten daar dicht tegenaan. Tsjechië, dat vierde werd, hadden we misschien wel kunnen hebben.

Zijn er specifieke hoogte- en dieptepunten die je hebt ervaren tijdens het toernooi?

Er is niet specifiek een moment, maar ik vind het heel bijzonder hoe we als team tot een diepere laag zijn gekomen. Dat je zoveel hechter kan worden. We kregen het gevoel dat we alle wedstrijden wel konden winnen. De beleving dat het groeit en de kracht die dat brengt. Dat is een hoogtepunt. Als ik naar mezelf kijk, had ik tegen België en tegen Taiwan veel rebounds. Die wedstrijden gingen persoonlijk goed. En ja, Taiwan, die zijn dan gewoon tweede geworden.

Het was ook een geweldige support dat mijn vriendin en schoonmoeder helemaal naar Taiwan zijn gekomen om mij te ondersteunen. Super leuk ook dat we samen de natuur en bergen in konden om op die manier van het land te genieten. Daarnaast was het een hele fijne mentale steun om familie dichtbij te hebben en ze voor de wedstrijd nog even te kunnen knuffelen.
Het dieptepunt was denk ik met Randell in een twijfelaar, dus dat was wel pittig, haha. Maar zonder gekheid: we sliepen bij elkaar op de kamer en het was wel goed om met hem als captain ideeën te bespreken over teambuilding.

Hoe is de sfeer binnen het team?

We hebben veel lol en plezier met elkaar, en zijn ook individueel goed met elkaar. De sfeer is positief. Er wordt veel gedanst, veel gezongen, het is lekker uitbundig, maar we hebben ook interessante gesprekken.

Zijn er bepaalde routines of rituelen die het team volgt voorafgaand aan de wedstrijden?

We zijn vooral veel aan het geinen. We werden rondgereden in een soort karaokebussen, dus er was karaoke op weg naar de wedstrijd toe, haha. Zodra je in de zaal bent, is er weer focus op de wedstrijd. Na een powerspeech van coach Ivan (red. Karsters) ben je er klaar voor.

Jullie hebben op het WK zowel tegen België als tegen Taiwan gespeeld. Was het voor jou een verrassing dat Taiwan de finale haalde?
Nee, Taiwan heeft superdames. Die schieten van afstand alles erin en anders lopen ze er gewoon voorbij. België blijft sterk hoor. Maar het is een mooie twist dat Taiwan tweede is geworden.

Zit een dergelijke prestatie er ooit in voor Suriname?

Ik denk het wel. We komen steeds dichterbij. Ik heb het gevoel dat we er nu niet heel ver vanaf waren. Tegen zowel België als tegen Taiwan: het is een lang toernooi en als zij net een beetje pech zouden hebben in de afwerking en zij breken mentaal... Dat maakt het zwaar en dan sta je voor hetzelfde geldt in de finale.

Hoe ziet de nabije toekomst eruit voor het Surinaams achttal? En voor jou?

Over een paar jaar (red. 2025) zijn de World Games in China en daarna volgt weer de strijd om het kampioenschap van Zuid-Amerika. Het zou mooi zijn als dat in Suriname zou zijn. Daarna volgt weer het WK met Nederland als gastland. Maar mijn grootste wens is om in Suriname uit te komen voor Suriname en daar voor mijn eigen familie te spelen. Die volgen het nu via livestreams. Maar dat is over drie jaar. Dan moet ik fit zijn, geselecteerd worden en is in ieder geval een mooie droom.

Ariën
Geïnterviewd door Erwin de Laleijne

Datum	28-11-2023 11:00
Tags	Hoofdartikel