De Derby
hoofdartikel
Afgelopen zaterdag was ik sinds lange tijd weer eens getuige van een echte derby. De kraker tussen de Kanaries en de Leeuwen. Ik kwam binnen met een 0-1 voorsprong voor Achilles. Er was toen al 10 minuten gespeeld. Ik vroeg of het klopte en dat was zo. Achilles nam vervolgens een voorsprong van 1-3 maar stond al snel daarna met 7-3 achter. Maar vlak voor rust werd het 9-9 en ging Die Haghe met een 10-9 voorsprong de rust in.
Na rust merkte je dat het voor Achilles steeds lastiger werd om aan te klampen. Bij ons moest het uit de tenen komen waar het bij Die Haghe allemaal wat makkelijker marcheerde. Dat resulteerde in slordig spel van Achilles en zoals dat in jargon heet ‘verkeerde keuzes’. Uiteindelijk won Die Haghe afgetekend met 21-12.In de 18 jaar dat ik in het eerste speelde, heb ik vele derby’s afgewerkt. Ook tegen Die Haghe. Maar op één gelijkspel na (met Ton van der Laaken als onze coach) ergens in 1993 of 1994, heb ik nimmer het zoet der overwinning tegen de kanaries mogen proeven. Ook toen waren ze beter en werden ze dat seizoen kampioen in onze poule, om na hun promotie naar de hoofdklasse met een deel van die ploeg in 2000 landskampioen te worden.
Qua derby’s bewaar ik de mooiste herinneringen aan de duels met Ready. Het ging er -zeker in de jaren 80- niet heel vriendelijk aan toe. Achilles was een keer zo bijdehand om protest aan te tekenen waardoor uiteindelijk aan de burelen van het KNKV in Zeist een gelijkspel werd omgezet in een overwinning voor Achilles. Daar maakten we geen vrienden mee met de Escamplaanbewoners. Bij de return troffen wij vervolgens geen korf aan om op in te schieten. Die werd pas vlak voor de wedstrijd
in het vak geplaatst.
In de jaren 90 speelden we ook dikwijls tegen elkaar, maar ontstond er met een aantal spelers tussen beide clubs onderling toch een leuke band. Voor mij begon dat in sporthal Ockenburg waar ik mij, voor dat ze de bal kreeg, in de baan van een doorloop nemende Debby van Bruggen positioneerde. In volle vaart klapte ze boven op me en belandde op de grond. In een mum van tijd stond ze op en ontstak (begrijpelijk) in woede en gaf me van onder uit de zak (Debby en ik weten de teksten nog maar die laat ik hier achterwege;-)).
Na afloop waren de gemoederen nog niet geheel bedaard, maar eenmaal in de bar van de Ock kwam ik al gauw gezellig aan de praat met Ab van Bruggen, die trainer van Ready en ook nog eens de man van Debby was. Toen ik Debby, die aan de overkant van de bar zat, een drankje aanbood kwam ze uiteindelijk ook bij ons staan en werd het nog een latertje.
Vele volgende edities eindigden na afloop op dezelfde wijze en uiteindelijk heeft Debby -die in het dagelijkse leven grafisch vormgever is- nog het geboortekaartje voor onze zoon Boris gemaakt. Op zeker moment speelde Arjen van Nieuwenhuizen bij Ready en die had een oogje op onze Edith Reijerse, juist in de periode dat we veel derby’s tegen elkaar speelden. Ze kregen uiteindelijk verkering en dat betekende dat Arjen ook veel bij Achilles kwam om een biertje te drinken. In de wedstrijden tegen Ready stonden Arjen en ik doorgaans tegenover elkaar. We hebben toen bij een aantal derby’s afgesproken dat het wel zo eerlijk was dat we de dag voor de wedstrijd dezelfde voorbereiding hadden. Zo zijn Corine en ik een paar keer op de zaterdag voor de wedstrijd met Arjen en Edith een hapje gaan eten om de dag erna weer in een vol Ockenburg of Transvaal de degens met elkaar te kruisen.
Het is aan de ene kant jammer dat we geen derby’s meer tegen Ready spelen, maar jullie zullen -gelet op het bovenstaande- niet verbaasd zijn dat ik het persoonlijk niet zo gek vind dat Achilles en Ready vele jaren later met elkaar vergroeid zijn geraakt. Nu nog zo sterk worden dat we de volgende keer van de kanaries gaan winnen!
Met sportieve groeten,
Frits Broers
| Datum | 11-12-2023 19:27 |
|---|---|
| Tags | Hoofdartikel |