De knikkers rollen weer
Er is dit weekend weer gespeeld om de knikkers. Dat is toch weer even wennen na zo’n lange periode zonder wedstrijden. Toen ik afgelopen zaterdag voor het eerst dit seizoen het veld opliep wist ik weer waarom ik hier graag kom. Een onbeschrijfelijk gevoel neemt het over waardoor het voelt als thuiskomen. Tussen de jonge spelers en trainers van de Kangoeroes mocht ik ook weer mijn waarde bewijzen door mee te rennen op het uitgezette parcours, bal afvangen en shuttles wegmeppen.
Het niveau lag hoog, maar gelukkig kon ik nog net meedraaien. Bij mij loopt op dit moment alleen de koffie nog maar.
De wedstrijden heb ik helaas niet kunnen bekijken, dus met veel plezier zal ik net als jullie het krantje lezen waarin de prestaties van iedereen weer prachtig zijn beschreven. Soms schreef ik vroeger, met frisse tegenzin, ook zo’n stukje voor de A2. Goed was ik er niet in. Vaak een stuk met enkel de feiten zonder de werkelijke weerspiegeling van de middag. Niet de bloed zweet en tranen. Iets wat je graag wilt horen als je iemand spreekt. Zaken als passie, geklaag, inzet, het publiek! Iets wat je bij winst verwacht en wanneer je verloor de pijn verzacht. Het verhaal is immers net zo belangrijk.
Afgaande op de huidige ontwikkelingen wordt dit seizoen een spectaculaire. Eclatante overwinningen, zure verliespartijen, wedstrijden die net over de streep worden getrokken. De tegenstander is gewaarschuwd.
En vergeet niet, talent wint wedstrijden, maar teamwork en intelligentie winnen kampioenschappen.
Tom Hoogendijk
Datum | 10-09-2024 11:00 |
---|---|
Tags | Hoofdartikel |