Trots op nu en toen
hoofdartikel
De openingstoespraak van de voorzitter bij de Jaarlijkse Algemene Vergadering van vorige week had een groter publiek verdiend. Een verhaal van trots en positieve energie, gedragen, niet door luchtfietserij, maar door de resultaten, zowel op het veld als in het werk van de commissies en in de groei van het ledental. En een bestuur dat richting geeft aan de ontwikkelingen, luistert naar de vrijwilligers, commissies en leden en ze ondersteunt, en actief werkt aan het versterken van het kader om op de toekomst voorbereid te zijn. Precies waar het om draait bij het besturen van een vereniging. Geweldig, vooral doorgaan op deze weg, die, denk ik, heel erg past bij het Achilles van vandaag.
Jammer dat zo weinig leden de moeite hadden genomen naar de kantine te komen voor de JAV. Dat probleem is niet van vandaag of gisteren. Al sinds de grote conflicten in de club voorbij zijn is een goede opkomst niet gegarandeerd. Eigenlijk alleen als er over spannende zaken besloten moet worden trekt de vergadering een volle zaal. Ik herinner me de bomvolle kantine bij de vergadering over de samensmelting met Ready. Natuurlijk is een vergadering waarin wordt teruggekeken op het afgelopen jaar meestal niet zo spannend, al bewaar ik niet altijd even vrolijke herinneringen aan het agendapunt “beleid bestuur”, waar soms harde kritiek werd geuit op wat het bestuur wel of juist niet had gedaan. Gelukkig werd dat agendapunt meestal wel afgesloten met een dankwoord aan de bestuurders, waarna de vrede weer getekend werd. Ik hoop dat er vorige week ook dank is uitgesproken aan het bestuur, anders vanaf deze plaats alsnog.
Mijn rol als archivaris is toch om het verleden met het heden te verbinden, daarom grijp ik regelmatig terug op onze rijke clubgeschiedenis. Niet om oude koeien uit de sloot te halen maar omdat ik geloof dat kennis van de geschiedenis een belangrijke bouwsteen is voor de toekomst. En omdat het gewoon leuk is om de trots op de successen van nu te verbinden met een vergelijkbaar enthousiasme eerder in ons bestaan.
De fantastische promotie van ons eerste naar de hoofdklasse maakte dat ik op zoek ging naar hoe er de vorige keer gereageerd werd toen we naar het hoogste niveau promoveerden (inderdaad, we hebben eerder, van 1939 tot 1954 in de hoogste klasse gespeeld, die net als nu in een aantal regio’s was verdeeld).
De aanvoerder van Achilles 1 sprak in 1939, na een overwinning op stadgenoot HSV: “Er wordt nu over ons gesproken en geschreven. En dat komt de club ten goede.” De NRC schreef op 23 oktober 1939: “In Zuid-Holland troont na drie wedstrijden het jonge Achilles bovenaan de ranglijst. Misschien dat alleen een volledig Deetos of Het Zuiden, of wellicht ook een DKC op haar sterkst het zeer agressief spelende Achilles zou kunnen weerstaan.” En het Dordts Nieuwsblad tekende op: “Het ziet er beslist naar uit, dat deze zwart-witten een woordje gaan meespreken bij het bezetten van de bovenste plaats”.
Deetos was toen al een topclub, waar we nooit van hebben kunnen winnen, veel andere clubs zijn ter ziele of diep weg gezakt, maar Achilles is er weer! En daar mogen we heel trots op zijn!
Steven Broers
| Datum | 05-11-2024 11:00 |
|---|---|
| Tags | Hoofdartikel |