HKV Achilles - Meer dan een club

hoofdartikel

Een nieuw jaar ligt voor ons, vol kansen en verwachtingen. Het afgelopen jaar bracht mooie prestaties, maar ook momenten van verlies en tegenslag. Toch blijft de kracht van saamhorigheid ons verbinden. Laten we samen vooruitkijken naar een nieuw seizoen, waarin we blijven groeien als club en gemeenschap. Lees de nieuwjaarsspeech van voorzitter Vincent Wiekenkamp van vrijdag 3 januari...

Welkom Achillianen, wat fijn dat jullie er zijn. Ik hoop dat jullie in goede sfeer en ontspannen de Kerstdagen hebben mogen ervaren en een mooi Oud & Nieuw hebben gehad met een warme proost met geliefden, familie en vrienden om jullie heen. En als het ingewikkeld was (ook) dit jaar. Ik hoop dat het meeviel. Nu hier de traditionele receptie op de club: en jullie zijn er. Een mooie opkomst, fijn! Wij als Bestuur kijken vooruit naar een mooi nieuwjaar en er is een jaar voorbij.

Een jaar is voorbij, waar het echte leven langskwam.
We zijn bovenal een korfbalclub midden in deze mooie wijk, in verbinding met de buurt en we leveren mooie prestaties. We gaan ervoor. Korfballen! Ook is het zo dat het echte leven plaatsvindt. Ook afgelopen jaar. Zo is eind oktober Ab van Bruggen overleden. Oom van Renee en Renske. Een zeer bekend oud-Readyaan en ook op Achilles was hij zeker geen onbekende. Hij heeft onze selectie getraind en gecoached. Ook ondergetekende mocht op een blauwe maandag meedoen. Het ging met Ab een tijdje al niet zo goed, toch kwam het dan snel. In maart eerder dat jaar is onze oud-Achilliaan Hanneke Hoogwater-Schumacher op 91-jarige leeftijd overleden. Haar kleindochter Daphne de Groot werd in 2002 nog ons 2500ste lid. En vlak daarvoor het verdrietige nieuws bij onze vrienden aan de Steenwijklaan, Jan Bongers. Een schok was het, uit het niets. Nog steeds. En begin februari vorig jaar, onze eigen Ton van der Laaken, wereldberoemd in korfballand, topscheidsrechter, coach, mooi persoon, Achilliaan in hart en nieren, ambassadeur van de club, hard en zacht, is nog net 71 geworden. Het ging goed en toen ineens toch niet meer. Het is een verkeerde aanduiding, maar ik ben blij dat wij als Achilles hem het afscheid hebben kunnen geven dat hij meer dan verdiende. Een volle bak in alle zalen en erna ook in de kantine.

Dichterbij, maar ook intens, Harald Braakman. Rasachilliaan. In november ’23 nog meer dan terecht geridderd door Burgemeester Van Zanen. Halverwege 2024 nog zijn 60ste verjaardag gevierd met onder andere de vele felicitatiekaarten-actie en een speciale editie van het krantje, op maat voor hem. Nu, onlangs per oktober, in een veiliger thuis terechtgekomen. Omdat het gewoon niet anders meer kon. Intens, omdat je ervaart hoe het leven kan zijn. Dat in de ogen kan zien. Dat je gewoon pech kan hebben, een slechte hand gedeeld kan krijgen.

Ook in het echte leven bestaan de zware blessures. Joël kreeg het voor zijn kiezen. En wat een doorzettingsvermogen. Fijn om hem het laatste thuisweekend weer te zien zonder “hulp” en altijd met die ruime glimlach. En dat-ie “weer lekker kan sporten”. Hoop dat dat zo doorgaat! Mooi ook hoe de Selectie hem betrekt en blijft “knuffelen”. Logisch, weet ik, toch mooi om te zien. Warm. En Sander, wat een verhaal, over een bankje springen. En ook hij bleef positief (en vast niet altijd). Ook hij weer op de weg terug. Vasthoudend. Kiki, ook gehavend aan het herstellen en onlangs, Demi. Dikke pech, met gewoon een lange herstelperiode voor de boeg, net nu het kantelpunt er vol aan kwam. Ik wens jullie, en ook Achillianen met (kleinere) blessures die ik hier niet uitlicht, alle positiviteit en het geluk in het (verdere) herstel toe in 2025.

Achilles is een plek waar het echte leven er mag zijn
We zijn meer dan een club. Dat roeptoeter ik elke keer volgens mij (sorry). Wat dit ook betekent is dat het echte leven er mag zijn. Onderdeel is van dat Achilliaan-zijn. Hier. Je mag hier zijn wie je bent en je mag voelen wat je voelt. Knallen. Presteren. Boos zijn. Blij, gefrustreerd, leed delen, of juist even lekker niet, trots zijn, vieren, oppermachtig voelen. Je hebt geluk of dikke pech. Verdriet. Hoort er bij. Fijn en helaas. Misschien wil je wel naar Het Veld om koste wat kost de punten hier te houden, te schitteren. Maar misschien wil je juist wel gaan “to forget about life for a while” (Piano man) of, voor de wat oudere jongeren onder ons die ook zo genoten hebben van Cheers: “Where everybody knows your name and they’re always glad you came”. Het kan allemaal. En dat is wat Achilles voor mij die club maakt. Iets wat met een zorgvuldige tred in mijn haarvaten terecht is gekomen, al vanaf mijn zesde toen ik voor het eerst onder de poort doorliep. Vol verwachting met m’n noppies. We zijn die club, ook in het nieuwe mooie jaar.

Een mooi jaar komt eraan: samen maken we de club
Samen kijken we hier nu vanavond naar een vers, jong nieuwjaar, 2025. Een jaar met kansen voor iedereen. Van de kersverse F2, die echt dik in de punten staan en superleuk gecoached worden door Fay en Romy, tot en met het Eerste. In de zaal lonkend naar de Hoofdklasse, het gaat goed én is spannend. En op het veld, op avontuur voor het eerst in de Ereklasse. We gaan juichen, hoe dan ook. Het met ze meemaken. Ook het Tweede, zeker niet te vergeten, gaat ervoor, het kan. Maar niet alleen de prestatie lonkt. Ook de mooie activiteiten van de AC, CR, of gewoon het lekker lummelen en hangen op de club. Feesten en partijen. Lekkere hapjes van de KC. Echte momenten samen ervaren. Vanuit de KNKV komt de “competitie 2.0” nu echt dichtbij; dit gaat impact hebben en die zullen we netjes samen gaan invullen. Dichterbij huis, als ik mij niet vergis (en als ik mij wel vergis, dan moeten we het gewoon alsnog gaan doen), er hangt een jubileum in de lucht: de 21 competitie is begonnen in 1984 of was het 1985? Ik moet dat nog even checken met PeetZet. Maar ik heb wel zin in een feestje. Zuiver schieten, das war einmahl.

Het wordt een mooi jaar.

Hef het glas naar het mooie jaar                                                                                         
Een mooi jaar waar iedereen hopelijk gezond en heel blijft, of weer snel heel wordt en we de avonturen gaan beleven. Ja, we gaan weer de dagelijkse molen in, soms de bijna logistieke nachtmerries om maar weer overal op tijd te zijn. Werk, school, trainen, spelen, coachen, training geven, fluiten, bardienst staan, rijden. Zucht. Aanmoedigen, op je tong bijten. Binnensmonds vervloeken. Juichen!

Maar onderwijl die onophoudelijke stroom van acties, soms, sta even stil, kijk om je heen en besef: "Geniet van het leven, je hebt het maar even".

Over genieten gesproken, het is tijd voor de bierproeverij!

Beste Achillianen, geniet van het moment en ga ervoor in 2025! Wij zullen er zijn om mee te juichen en aan te moedigen en te helpen. Proost!

Het Bestuur

Datum	14-01-2025 11:00
Tags	Hoofdartikel