HKV Achilles - Meer dan een club

hoofdartikel

Eerlijk is eerlijk, ik heb ook even een minuutje versuft naar beneden staan turen na het laatste fluitsignaal van de scheidsrechter. Allerlei vloekwoorden kwamen in mij op, maar al snel verdwenen die woorden in mijn hoofd toen de Achilles-selectie klappend het publiek bedankte voor de onvoorwaardelijke steun tijdens deze titanenstrijd. Wat een wedstrijd hebben wij afgelopen zaterdag mogen aanschouwen.

Niet alleen onze eigen Zwart-Witte Leeuwen maar ook de Oranjehemden van Pernix waren voor de neutrale toeschouwers (waar er niet veel van waren zaterdag) een lust voor het oog. Al met al een geweldige strijd tussen oud-Achillianen Eric den Dekker en Mandy Muller aan de ene kant en hun oude club aan de andere kant. Met 30-31 helaas net een verloren punt (of twee) voor Achilles maar wel echt iets om trots op te zijn, met z'n negenen. Negen? Ja, want het publiek stond zoals eerder gezegd als een blok achter onze Zwart-Witte brigade.

Tijdens de rust van de door Achilles 2 gewonnen wedstrijd tegen Pernix 2, gaf ik op de middenstip even een dikke knuffel aan mijn oud-coach en grote vriend Eric den Dekker. Toen ik hem vroeg hoe het voelde om terug te zijn als tegenstander van zijn “ouwe cluppie”, moest ik gelijk terugdenken aan de laatste keer dat ik met Eric op de middenstip stond. Natuurlijk was het gek voor Eric maar ook hij dacht direct terug aan de gewonnen kampioenswedstrijd tegen Velocitas na een grandioos seizoen in de 2e klasse twee jaar geleden. Iets wat in aanloop naar afgelopen weekend regelmatig in mij op is gekomen trouwens. Want laten we eerlijk zijn; de lijn naar boven is dat seizoen door de selectie van toen ingezet, door toch redelijk onverwacht kampioen te worden in de zaal. Iets wat ik toch altijd graag en trots even aanhaal;-).

Maar goed, genoeg melancholisch gelul, want er moeten punten gepakt worden door ons Vlaggenschip in de Overgangsklasse. En als je iedere week met 30-31 verliest na geweldige wedstrijden degradeer je alsnog aan het einde van het seizoen en heb je aan die mooie verhalen maar bar weinig. Gelukkig zijn dit soort wedstrijden, evenals de wedstrijd van vorige week waarin het eerste punt gepakt werd tegen GKV, goed voor het zelfvertrouwen van een ploeg die moet strijden tegen degradatie. Iets waar wij als club alleen maar trots op kunnen zijn als je kijkt naar de weg die wij vanuit de 3e klasse hebben afgelegd de afgelopen jaren.
Forward with the goat zou ik zo zeggen, want volgende week staat een uitwedstrijd in Eindhoven tegen Rust-Roest op het programma. De laatste keer dat we daar met de selectie speelden was op het veld in de eerste klasse op natuurgras. Helaas ging de wedstrijd daar toen verloren en degradeerden we dat seizoen naar de 2e klasse. Gelukkig liet Sten Verleg daar nog iets achter wat wellicht nog terug te vinden is op het clubhuis van Rust-Roest. Als u Sten ziet lopen deze week, vraag hem gerust wat hij daar heeft achtergelaten... kan je lachen!

Ik ben er heilig van overtuigd dat de punten om niet te degraderen uit de Overgangsklasse op deze manier echt wel gaan komen. Kop op en schouders er samen onder zetten. Als er week in week uit deze strijd op de mat gelegd wordt, weet ik zeker dat er nog hele mooie dingen kunnen gebeuren dit seizoen.

Tot volgende week in Eindhoven? Welja joh! Tot volgende week in Eindhoven!

Groeten,

Bart

Datum	13-12-2016 16:49
Tags	Hoofdartikel