HKV Achilles - Meer dan een club

Het was een weekend van beslissingen. Voor Achilles 1 betekent dat uiteindelijk behoud in de Overgangsklasse. Doordat anderen hun sportieve plicht deden, had het vlaggenschip slechts één punt nodig en bleek de 16-16 tegen Tilburg voldoende. Team Twee kwam één goal tekort voor het kampioenschap en moest de champagne aan de directe tegenstander geven: het gelijke spel bij 15-15 was dit keer niet genoeg. Achilles 3, 4 en 5 bekroonden hun kampioenschap door ook de laatste zaalwedstrijd met een overwinning af te sluiten. Het was sowieso een weekend vol punten bij de overige senioren: ook Achilles 6, 7, 8 én 9 wonnen hun wedstrijden. Bij de junioren sloot Achilles A2 het seizoen goed af met een 22-9 overwinning tegen Tempo, hopelijk zal de bond snel melden dat dit voldoende is voor rechtstreekse handhaving! Overwinningen waren er ook voor kampioen A3 en nu óók kampioen A4! Nogmaals gefeliciteerd allen! Achilles B1 speelde een cadeauwedstrijd: de kwartfinale tegen DOS '46. Helaas bleken zij uiteindelijk net een stapje sterker, maar bij de beste acht van Nederland horen is toch ook al zeker niet niks! Tot slot wisten ook de D1 en F3 hun wedstrijden winnend af te sluiten, door te winnen van Avanti en Refleks. Lees verder voor alle beschikbare wedstrijdverslagen (UPDATE: Verslag Achilles 8 toegevoegd!)! Kijk voor foto's van Achilles 2 in het fotoalbum.

In het fotoalbum staan foto's van Achilles 2.

Een wedstrijdverslag geschreven? Mail deze dan naar website@hkvachilles.nl!

Tilburg – HKV Achilles (16-16)

Wat een dag was het afgelopen zaterdag. Eerst moest ik op afstand volgen hoe het de B1 verging in Nijeveen, met super invalcoaches Dennis en Martin aan hun zijde. Vanaf de zijlijn is het soms zenuwen en stress doorstaan, maar machteloos via de app… Dat is al helemaal m’n ding niet. In een appgroep werden de thuisgebleven coaches live op de hoogte gehouden van hoe het onze toppers verging in de kwartfinale tegen de reuzekinderen van DOS ’46 B1. De kanjers hebben daar geknokt voor wat ze waard waren, hebben alles gegeven, maar moesten uiteindelijk het plekje in die halve finale toch echt aan het voornamelijk fysiek sterkere DOS ’46 geven. De kwartfinale was al een cadeautje en zelfs daar kon onze B1 nog tonen hoe de ploeg gegroeid is dit seizoen: waanzinnig knap en daar mogen we met z’n allen heel trots op zijn!

Vervolgens door naar die andere finale, waar Team Twee in Rhoon tegen directe concurrent RWA aan de bak moest. Hier bleek vooral dat zo’n kampioenswedstrijd een wedstrijd op zich is, niet te vergelijken is met de rest van het seizoen. Het is nog geen tijd voor analyses, maar kort gezegd kon Achilles 2 vandaag niet laten zien wat zij de rest van het seizoen zo waanzinnig goed hebben laten zien en hoe zij het hele zaalseizoen zo als ploeg gegroeid zijn. De titel op één doelpunt verliezen als zuur, de fles champagne direct na de verhitte strijd aan de tegenstander moeten geven is zo mogelijk nog zuurder. Frank gaf het al aan op Feestboek: pijn zal het nog wel even doen, maar probeer ook te gaan beseffen dat jullie het geweldig gedaan hebben. De teleurstelling is groot, maar als ploeg kunnen jullie heel trots zijn op de ontwikkeling en prestaties in afgelopen zaalseizoen!

Tot slot vandaag: de laatste zaalcompetitiewedstrijd van Achilles 1. Voordat de wedstrijd startte bleek dat Pernix van Rust Roest gewonnen had en dat we daarmee aan een punt genoeg zouden hebben om handhaving zelf binnen te halen. Natuurlijk zouden we veel liever winnend afsluiten en zo het zaalseizoen nog enigszins met een goed gevoel achter ons te laten.

De eerste goal was nog voor Tilburg, maar via de gelijkmakende strafworp van Bas namen wij het initiatief over tot 3-8. ‘Nothing on the hand’, zou je denken. Toch kroop Tilburg hier al iets dichterbij en werd met een ruststand van drie punten verschil de kleedkamer op gezocht. Het was tot nu toe geen sprankelend potje, al lag een groot aandeel daarvan ook in het heerlijke achterverdedigen dat Tilburg zich dit keer had voorgenomen.

Ondanks de voornemens om door te drukken en de wedstrijd op slot te gooien, kakte de boel vooral aanvallend in en lukte het Tilburg om via 10-10 ook bij 11-11 weer langszij te komen. Met vier goals op rij kregen we weer iets meer ademruimte, maar was de wedstrijd nog altijd niet gespeeld. Een paar minuten voor tijd stond er nog een kleine voorsprong van 2 verschil op het scorebord, weinig comfortabel, maar genoeg voor de winst zou je zeggen. Twee keer knipperen met de ogen en twee door ons te makkelijk weggegeven stippen later, werd bij 16-16 de eindstand genoteerd.

Misschien niet per se een wedstrijd om tevreden over te zijn, we konden weinig sprankelends laten zien aan het Haagse publiek dat mee naar Tilburg was gekomen. Gelukkig is dit punt wel een belangrijke en is handhaving definitief veilig gespeeld. Achilles 1 speelt ook volgend seizoen keurig Overgangsklasse! Het ging niet bepaald soepel dit seizoen, we hebben lang op het randje richting Eerste Klasse gebungeld. Toch denk ik dat het ten opzichte van een aantal andere ploegen onterecht geweest zou zijn, als we na dit debuutjaar de Overgangsklasse direct weer hadden moeten verlaten.

Als je niet kunt speechen… Dan beloof je een geschreven speech, dus bij deze! ;-) De wedstrijd van afgelopen zaterdag was namelijk mijn laatste, ik heb besloten korfbal gedag te zwaaien en niet binnen de lijnen terug te keren. Ik heb het zwart-witte shirt bijna drie jaar met trots mogen dragen in Achilles 1. Toen ik kwam, acteerden we nog in de Tweede Klasse, zowel op het veld als in de zaal, inmiddels hebben we in de zaal Overgangsklasse behaald en veiliggesteld. Het was mooi om van die ontwikkeling deel uit te mogen maken, wat kunnen we trots zijn op hoe de club in de afgelopen jaren gegroeid is. Niet alleen in de selectie, maar ook in de ploegen daarachter die afgelopen seizoen kampioen werden en daarmee het algehele niveau ook in de breedte verder opkrikte.

Tot slot wil ik dit moment dan ook nog even gebruiken voor een bedankwoordje. Allereerst de support vanaf de tribunes, van zowel Vakkie A als alle anderen die de selectie gesteund hebben. Ik denk dat we met zijn allen inmiddels dondersgoed begrepen hebben hoe belangrijk de negende man is, jullie hebben die taak met grote klasse volbracht. Chapeau en ontzéttend bedankt!
Dan de mensen die er rondom de wedstrijden voor gezorgd hebben dat de organisatie vlekkeloos verliep (maar liefst drie ploegen dit jaar speelden met schotklok!) en er ondertussen nog wat eurootjes voor de club werden binnengeharkt. Omroeper Ab, jurytafelvrijwilligers én dames van Luckyball/het Europotje: ook jullie waren onmisbaar.
Tot slot natuurlijk de mensen die de afgelopen (bijna) drie jaar mijn selectiefamilie waren. Spelers, coaches en teambegeleiders, bedankt voor álles! En natuurlijk nog heel veel succes op het veld, waar Team Twee zich hopelijk op de best mogelijk manier revancheert en daar het seizoen als kampioen kan afsluiten. Ik zal mijn best doen jullie allemaal van de zijlijn te blijven steunen! Dat geschreeuw.. Blijft gelukkig in de wijde omgeving te horen. ;-)

Bedankt bedankt bedankt & veel liefs,

Desiree

Achilles 7 - VEO 5

Drie weken niet korfballen en de wereld ziet er ineens heel anders uit. Zo zitten Sem en Evy inmiddels aan de andere kant van de wereld en heeft Henk besloten om het voor het eerst in zijn leven eens met een vrouw te proberen. Dat hij zelfs de muren roze aan het verven is mag toch gerust onder het kopje 'wat een vrouw al niet kan doen' vallen. Ook onze Elmar woont inmiddels samen en moest van vrouwlief maar eens wat aan zijn ongezonde levensstijl gaan doen. Als een totaal andere jongen schoof hij na zijn leefstijl cursus aan bij Grieks restaurant Apollo, verzamelplek van deze zaterdag. Trouwens uitgekozen voor Henk omdat dat hij daar gelijk even wat Pokemons kon vangen, en ja, hij is echt bijna 35 jaar. Het eten bij de Griek was allemaal ter voorbereiding van onze jaarlijkse bowling traditie, een goede gezonde maaltijd is namelijk erg belangrijk voor een topsportprestatie, aldus Elmar. De meesten kozen voor een bord vol met vlees, Alex at liever bier. Gelukkig checkte zij ons nog wel even in zodat we ook nog mochten genieten van een glaasje Ouzo. ''Drinken jullie niet teveel?'' vroeg Elmar zich af, terwijl hij met een peuk in zijn handen naar buiten liep. Een vervolgcursus zou geen kwaad kunnen met al dat roken. Met een volle buik was het tijd om ons richting het bowlingcenter te bewegen. Dat Elmar niet helemaal op had zitten letten tijdens de cursus werd duidelijk toen hij heel lui met de auto was. Intens gelukkig hoorden we achter ons iemand roepen "jeej, weer een nieuwe". Het bleek Henk te zijn die weer een Pokemon wist te vangen. Normaal gesproken bowlen we na de wedstrijd, maar door het onmogelijke aanvangstijdstip van 21:50 uur moest die volgorde er aan geloven. Op de vrouwenbaan was Alex erg lang op zoek naar haar eerste punten en begreep Nikki eindelijk de werking van haar bowlingschoenen. Op de herenbaan was het lange tijd de strijd tussen de super fitte Elmar en op zijn lange levenservaring spelende Henk om de overwinning, totdat Jasper in de laatste beurt alsnog met de overwinning vandoor ging dankzij een strike en een uitmuntende Double Wood. Weer wat alcoholische versnaperingen later en net voor middernacht moesten we er dan toch echt aan geloven toen Jeroen floot voor het begin van de wedstrijd. Elmar had inmiddels flink warm gelopen, want met koude spieren is het erg onverstandig om aan de wedstrijd te beginnen volgens hem. Onze tegenstander kreeg inmiddels lucht van onze knoflook en alcohol walm en wisten daar in het begin ook gebruik van te maken. Gelukkig wist Louise, de enige nuchtere van het stel, net voor rust onze eer te redden door twee goals te maken waardoor we gingen rusten met een 2-2 stand. Wonder boven wonder wisten we de wedstrijd zelfs te nog winnen en bleek de alcohol eigenlijk een positief effect te hebben op Rick, getuige zijn doelpunt en Henk die voor het eerst dit seizoen het eindsignaal van de wedstrijd haalde. Terwijl Elmar nog even een cooling down deed was de rest alweer te vinden aan de bar. Toen de lichten uit gingen in Ockenburgh werd er door een paar mensen nog besloten om op Achilles een afzakkertje te pakken. ''Ik ga alvast naar huis, want voldoende slaap is heel belangrijk'', aldus Elmar. Ook Rick hield het voor gezien aangezien hij zich niet durfde te vertonen met zijn Winnie de Poeh bel en rieten mand op zijn nieuwe fiets. Het zaalseizoen zit er weer op en is afgesloten met de tweede plaats, nu het zonnetje weer gaat schijnen mogen we gelukkig het veld weer op!

 

Fiks 6 – Achilles Acht Atleten

Afgelopen zaterdag was het ook voor de Achilles Acht Atleten de laatste wedstrijd in de zaal. Als ik me niet vergis was deze wedstrijd de eerste zaalwedstrijd waar alle heren er waren en ook allemaal soort van fit. Bij de dames ontbrak Quirina, zij is met korfbal-zwangerschapsverlof.

Het vervoer naar Fiks was enigszins versplinterd; er ging een auto vanaf Britt haar werk en 2 gingen er vanaf het veld. Nelleke ging rechtstreeks, omdat ze nét op tijd er achter kwam dat ze bij de Atleten wissel zat. ;-)

Aangezien we compleet waren op de heren werd het weer vechten om een plaats op de bank. Tom had reeds aangegeven dat hij op de bank plaats wilde nemen omdat hij zondag 21 kilometer hard zou lopen. Uiteindelijk was het Martijn die naast Tom en Nelleke plaats ging nemen. Zijn reden? Iets met shots (en bijbehorende brakheid) en zich niet willen laten kennen tegenover anderen….

Dan de wedstrijd zelf: Al vrij snel stonden de Atleten op een 1-0 achterstand. Deze werd gelukkig door omgezet naar een 1-2 voorsprong. Vanaf toen werd er over en weer gescoord (in een gematigd tempo) en met rust stond er een 5-7 stand in het voordeel van de Achilles Acht Atleten op het scorebord. In de rust werd onze Shot-Meister Martijn gesommeerd om warm te lopen om Leon te gaan vervangen. In de tweede helft werd er wederom over en weer gescoord en de wedstrijd bleef spannend. Na de wissel Martijn-Leon nam Mathijs het shot-percentage van Leon over en scoorde 4 maal in 20 min. Fiks kwam nog dichtbij, maar uiteindelijk perste de Atleten er een eindsprint uit en werd de laatste zaalwedstrijd gewonnen met 9-15!

Met deze overwinning in de broekzak was het tijd voor onze midseason teamuitje. Geen fancy teambuilding, maar gewoon lekker eten en een drankje. Na het eten ging een kleinere groep nog even naar het plein, waar om middernacht de verjaardag van ondergetekende werd ingeluid. De traktatie bestond uit, jawel, shotjes! Blijkbaar wilde het team een hoog shot-percentage deze avond, want de dienbladen bleven tot in de kleine uurtje komen……

De Achilles Acht Atleten hebben nu 2 weken om bij te komen van deze avond en op 1 april trappen de Atleten het 2e deel van het veldseizoen af in het pittoreske Badhoevedorp.

Tot op het veld!

Leon

 

Wat was..

De A2 sloot het zaalseizoen goed af. Tempo A2 werd met een ruime nederlaag huiswaarts gestuurd (22-9). Verdedigend zat onze A2 er bovenop en gaf bijna niets weg (2 tegentreffers bij rust!!) Aanvallend was het ook prima en waren er enkele zeer fraaie treffers te bewonderen. Eindigen met een lach op het gezicht is altijd goed, nu doorpakken op het veld en jullie snel veilig spelen. Dat jullie het kunnen is wel duidelijk. Uiteindelijk eindigen we deze zaalcompetitie in een poule van 7 op de 6e plaats met 10 punten. Hopelijk geeft de bond snel aan dat dit genoeg is rechtstreekse handhaving. Dat zou toch een knappe prestatie zijn en bovendien zeer terecht. Deze A2 hoort namelijk gewoon in de 1e klasse!!

Rob

 

Kwartfinale NK 2017 DOS B1 – Achilles B1
Geheel onverwachts stond de B1 ineens in de kwartfinale van het Nederlands Kampioenschap in de B categorie. Dit is vorige week al aangegeven, mede onverwachts omdat onze buren Die Haghe van Fortuna heel knap wist te winnen en Achilles B1 ineens zelf het ticket voor de kwartfinale in eigen hand had. Achilles B1 zette in een zeer spannende pot Fortuna opzij en daarmee was de kwartfinale bereikt.

Vanaf dat moment was bekend dat Achilles B1 als nummer 2 tegen de nr 1 uit poule A moest uitkomen. DOS is de klos was dan ook het weekmotto.
Het voordeel van de nr. 1 is dat je thuis mag spelen en helaas was deze kwartfinale in een regulier competitieweekend gepland waardoor de support in het verre Nijeveen naar Achillestraditie er simpelweg niet was. Dit omdat het merendeel zelf moest korfballen of naar het dichterbij gelegen Rhoon afreisde om Achilles 2 net geen kampioen te zien worden.

Het moest dus van de ouders zelf komen en de plaatselijke of meegereisde familieleden van de kids van de B1. En dat hebben ze uitstekend gedaan! Spandoeken, ballonnen en vlaggen, alles was aanwezig, grote klasse! In het begin waren we zelfs nog in de meerderheid, maar zodra het “land bewerkt was en de trekker de tocht naar de sporthal had gevonden ;)” was dat niet meer het geval.De eigen coaches konden er niet bij zijn vanwege hun eigen voorbereidingen op hun eigen wedstrijd, dus mochten Martin et moi hun ongeslagen status bij de B1 verdedigen.

Op tijd vertrokken en na een tussenstop in de buurt van Meppel om de benen te strekken waren we op tijd in de Arena van DOS. Een mooie sporthal, met moet ik zeggen, met net iets te weinig lumen. Maar gelukkig zijn de spelers daar niet mee bezig, die hadden goede focus op het aanstaande duel. Maar verder een uitstekende hal met fijne mensen en een goed ontvangst.

Uit de videoanalyse was duidelijk dat de klei daar beter voedt dan de zanderige stad achter de Duinen. Geen enkele positie had lengteoverwicht. En als je qua lengte al enigszins in de buurt kwam, was de testosteron meer aanwezig waardoor de breedte een obstakel was in de duels. Dat was bij beide geslachten van toepassing in ieder geval. Bij binnenkomst en een aanblik op de inschietende ploeg DOS dachten een paar ouders eerst nog dat de A1 moest spelen, maar nee, het waren onze opponenten van vandaag.

Goed, David tegen Goliath, maar mede door de ervaringen van het merendeel van deze groep (2x NK C1) zijn ze niet snel meer onder de indruk en “te” gespannen. Beide invalcoaches zijn vooral voorstander van de eigen kracht van de ploeg, dus voorafgaand van de wedstrijd vooral daar de focus opgelegd. Uiteraard wel de verdedigende tactiek van DOS besproken, maar aangezien we als invalcoaches niet samen met de B daarop hadden getraind, bleef dat stukje bij theorie.
Het moest allemaal kloppen vandaag om DOS te kunnen verslaan. De voorwaarden voor dit alles was, de inzet en passie van de ploeg. En die was er, vanaf het eerste fluitsignaal werd er gestreden en was de passie weer heerlijk om te zien. Verdedigend moesten we geduld bewaren. omdat de aanvallen vaak lang duurden vanwege het gemis aan rebound. Maar dat deden we zeer goed. Het luistert nauw in de gemaakte afspraken en de juiste keuzes moesten gemaakt worden om de bal überhaupt te veroveren, maar we groeiden in de wedstrijd op dat vlak naar een zeer hoog niveau met de nodige bijsturing. Leerzaam en goed om de ontwikkeling te zien bij deze groep, zelfs binnen de wedstrijd. Gezegd moet worden dat het schotpercentage matig te noemen was bij DOS, maar dat kwam ook door het zeer goede verdedigen van Achilles.

Meestal in de duels kansloos vanwege het anatomische verschil tussen de ploegen, maar desondanks namen we brutaal de voorsprong in de wedstrijd. De ploegen gingen het eerste kwartier gelijk op en hadden wij constant een voorspong van 1 punt. Laatste 10 minuten gaven we aanvallend teveel ballen weg door het extreme verdedigen van DOS, wat zij zeer goed deden. Hierdoor keken we tegen een achterstand aan van 2 goals bij rust. Maar dat zegt niets voor deze groep. Ook de ervaring van de beleidsman bij Fortuna deed vandaag de prestaties van de beste man bij de ploeg niet heel veel. Goed om te zien dat daardoor de strijdlust nog groter wordt als er onrecht wordt aangedaan. Met name omdat de duels die we simpelweg wonnen soms ook nog werden teruggefloten en op cruciale momenten deed dat DOS helpen om op voorsprong te komen. Het feit dat wij 0 stippen kregen zegt hierin voldoende. Niet dat de beste man heel slecht floot, maar het niveau van de ploegen en wedstrijd was net iets teveel voor de scheids op sommige momenten. Geen probleem, leermomenten en goede ontwikkeling voor hem, alleen jammer dat het in deze wedstrijd was.

De 2e helft was wederom spannend en gelijkopgaand, maar wij bleven tegen de achterstand aankijken. Dat het veel kracht kost zo`n wedstrijd is duidelijk, maar hierdoor werden we iets minder scherp in de afronding. Het missen van een doorloop, een korte kans, het niet krijgen van een stip en een snijbal waarvoor (constant) niet werd gefloten waardoor DOS wederom het verschil groter kon maken, deed ons uiteindelijk de das om. 21-18 werd het voor DOS. Geknokt, gestreden en verloren.

Meestal is het lastig om te schakelen direct na zo`n wedstrijd, maar dat konden beide coaches heel snel. Waar lag het nou aan….. aan de kwaliteiten (beter gezegd fysieke gesteldheid) van de tegenstander, de scheids, het gemis van de grote Achilles support, onze foutjes en een paar gemiste kansjes…. Tja, allemaal. Het moest namelijk allemaal kloppen om te winnen van deze ploeg. Dat was het net, net niet. Het was bijna gelukt, maar bijna telt niet en Dos net niet de klos. Maar waar het zeker niet aan lag, was onze kracht, inzet en passie. We hebben er alles aan gedaan wat binnen onze eigen mogelijkheden lag en eruit gehaald wat erin zat. Daardoor kan je alleen maar trots zijn op de ploeg. Gelukkig konden we dat bij de wat zure gezichtjes (logisch) na afloop snel overbrengen, want op de geleverde prestatie kan en mag je alleen maar trots zijn. Wij wensen DOS heel veel succes verder voor het NK!

Stef, Lucas, Roos en Anna, bedankt voor het reserve zijn en invallen! Maaike, Pauline, Marlou, Sterre, Noah, Cino, Rick en Noa, wees trots, vooral op elkaar, het was weer een mooi zaalseizoen! Wij, Martin & Dennis, zijn het zeker op jullie en het was ons een genoegen om daar af en toe deel van uit te mogen maken!

 

Ook voor de D1 vandaag de laatste zaalwedstrijd. Avanti was de vorige keer even een behoorlijke kleine (nouja, klein..) kwelgeest. Ze kregen nog net geen aanbieding voor een tv uitzending van Ren-je-rot, maar dat scheelde niet veel. Wij gingen toen in dit niet-korfbal spelletje mee en daarin werden we tot de rust afgetroefd. Een Zen-sessie in de kleedkamer zorgde er gelukkig voor dat we de achterstand ombogen naar een mooie positieve eindstand.

Een gewaarschuwd mens telt voor 2, dus dat doen we niet meer. Korfballen met je hersenen en elkaar. Bij afwezigheid van Koos, hielp Katrien mee met coachen. Na een korte briefing over de kids die zij ging coachen, kon het spektakel beginnen. Als thuisbasis nu Transvaal, Thijs (nu met gel in zijn haren) had dus vrije keuze waar de eerste aanval te laten beginnen. Met de haartjes strak zette het eerste aanvalsvak de juiste toon. Mooie aanvallen, waarbij er goed met de hersenen werd gespeeld. Kijken waar het overwicht ligt en dat afstraffen. Ook de verdediging speelde uitstekend. Voorverdedigen bij een tegenstander die 2 koppen groter is, is vooral gewoon durven. De makkelijke bal kan dan niet gegooid worden en vliegt de bal over je hoofd, dan snel terugdraaien en handje hoog: verdedigd! In de rust een makkelijk praatje: vooral zo doorgaan. Nog wat kleine tips, vergeet de Tosti niet en speel het met plezier uit. Dat lukte: 13-3 in ons voordeel. We hebben weer van jullie genoten! Mick was weer ouderwets aan het mikken, Thijs had geen haar meer voor zijn ogen en dus het vizier op scherp, bij Demi was het spreekwoordelijke glas duidelijk demi-vol, Jill deed wat groei-oefeningen bij het uitverdedigen (jump around!), Jordan had een mooie Michael Jordan actie, Levi gaf lekker veel pretbekjes naar iedereen, Nikki had de dame in de Levi's© broekzak en Paivi deed hard haar best maar kreeg helaas geen tweede sandwich...

Alle invallers super bedankt weer: Elise, Damien en natuurlijk ook Katrien!

Datum	12-03-2017 23:00
Tags	Verslagen