HKV Achilles - Meer dan een club

hoofdartikel

Wat een dag was het afgelopen zaterdag. Eerst moest ik op afstand volgen hoe het de B1 verging in Nijeveen, met super invalcoaches Dennis en Martin aan hun zijde. Vanaf de zijlijn is het soms zenuwen en stress doorstaan, maar machteloos via de app… Dat is al helemaal m’n ding niet. In een appgroep werden de thuisgebleven coaches live op de hoogte gehouden van hoe het onze toppers verging in de kwartfinale tegen de reuzekinderen van DOS ’46 B1. De kanjers hebben daar geknokt voor wat ze waard waren, hebben alles gegeven, maar moesten uiteindelijk het plekje in die halve finale toch echt aan het voornamelijk fysiek sterkere DOS ’46 geven. De kwartfinale was al een cadeautje en zelfs daar kon onze B1 nog tonen hoe de ploeg gegroeid is dit seizoen: waanzinnig knap en daar mogen we met z’n allen heel trots op zijn!

Vervolgens door naar die andere finale, waar Team Twee in Rhoon tegen directe concurrent RWA aan de bak moest. Hier bleek vooral dat zo’n kampioenswedstrijd een wedstrijd op zich is, niet te vergelijken is met de rest van het seizoen. Het is nog geen tijd voor analyses, maar kort gezegd kon Achilles 2 vandaag niet laten zien wat zij de rest van het seizoen zo waanzinnig goed hebben laten zien en hoe zij het hele zaalseizoen zo als ploeg gegroeid zijn. De titel op één doelpunt verliezen als zuur, de fles champagne direct na de verhitte strijd aan de tegenstander moeten geven is zo mogelijk nog zuurder. Frank gaf het al aan op Feestboek: pijn zal het nog wel even doen, maar probeer ook te gaan beseffen dat jullie het geweldig gedaan hebben. De teleurstelling is groot, maar als ploeg kunnen jullie heel trots zijn op de ontwikkeling en prestaties in afgelopen zaalseizoen!

Tot slot vandaag: de laatste zaalcompetitiewedstrijd van Achilles 1. Voordat de wedstrijd startte bleek dat Pernix van Rust Roest gewonnen had en dat we daarmee aan een punt genoeg zouden hebben om handhaving zelf binnen te halen. Natuurlijk zouden we veel liever winnend afsluiten en zo het zaalseizoen nog enigszins met een goed gevoel achter ons te laten.

De eerste goal was nog voor Tilburg, maar via de gelijkmakende strafworp van Bas namen wij het initiatief over tot 3-8. ‘Nothing on the hand’, zou je denken. Toch kroop Tilburg hier al iets dichterbij en werd met een ruststand van drie punten verschil de kleedkamer op gezocht. Het was tot nu toe geen sprankelend potje, al lag een groot aandeel daarvan ook in het heerlijke achterverdedigen dat Tilburg zich dit keer had voorgenomen.

Ondanks de voornemens om door te drukken en de wedstrijd op slot te gooien, kakte de boel vooral aanvallend in en lukte het Tilburg om via 10-10 ook bij 11-11 weer langszij te komen. Met vier goals op rij kregen we weer iets meer ademruimte, maar was de wedstrijd nog altijd niet gespeeld. Een paar minuten voor tijd stond er nog een kleine voorsprong van 2 verschil op het scorebord, weinig comfortabel, maar genoeg voor de winst zou je zeggen. Twee keer knipperen met de ogen en twee door ons te makkelijk weggegeven stippen later, werd bij 16-16 de eindstand genoteerd.

Misschien niet per se een wedstrijd om tevreden over te zijn, we konden weinig sprankelends laten zien aan het Haagse publiek dat mee naar Tilburg was gekomen. Gelukkig is dit punt wel een belangrijke en is handhaving definitief veilig gespeeld. Achilles 1 speelt ook volgend seizoen keurig Overgangsklasse! Het ging niet bepaald soepel dit seizoen, we hebben lang op het randje richting Eerste Klasse gebungeld. Toch denk ik dat het ten opzichte van een aantal andere ploegen onterecht geweest zou zijn, als we na dit debuutjaar de Overgangsklasse direct weer hadden moeten verlaten.

Als je niet kunt speechen… Dan beloof je een geschreven speech, dus bij deze! ;-) De wedstrijd van afgelopen zaterdag was namelijk mijn laatste, ik heb besloten korfbal gedag te zwaaien en niet binnen de lijnen terug te keren. Ik heb het zwart-witte shirt bijna drie jaar met trots mogen dragen in Achilles 1. Toen ik kwam, acteerden we nog in de Tweede Klasse, zowel op het veld als in de zaal, inmiddels hebben we in de zaal Overgangsklasse behaald en veiliggesteld. Het was mooi om van die ontwikkeling deel uit te mogen maken, wat kunnen we trots zijn op hoe de club in de afgelopen jaren gegroeid is. Niet alleen in de selectie, maar ook in de ploegen daarachter die afgelopen seizoen kampioen werden en daarmee het algehele niveau ook in de breedte verder opkrikte.

Tot slot wil ik dit moment dan ook nog even gebruiken voor een bedankwoordje. Allereerst de support vanaf de tribunes, van zowel Vakkie A als alle anderen die de selectie gesteund hebben. Ik denk dat we met zijn allen inmiddels dondersgoed begrepen hebben hoe belangrijk de negende man is, jullie hebben die taak met grote klasse volbracht. Chapeau en ontzéttend bedankt!
Dan de mensen die er rondom de wedstrijden voor gezorgd hebben dat de organisatie vlekkeloos verliep (maar liefst drie ploegen dit jaar speelden met schotklok!) en er ondertussen nog wat eurootjes voor de club werden binnengeharkt. Omroeper Ab, jurytafelvrijwilligers én dames van Luckyball/het Europotje: ook jullie waren onmisbaar.

Tot slot natuurlijk de mensen die de afgelopen (bijna) drie jaar mijn selectiefamilie waren. Spelers, coaches en teambegeleiders, bedankt voor álles! En natuurlijk nog heel veel succes op het veld, waar Team Twee zich hopelijk op de best mogelijk manier revancheert en daar het seizoen als kampioen kan afsluiten. Ik zal mijn best doen jullie allemaal van de zijlijn te blijven steunen! Dat geschreeuw.. Blijft gelukkig in de wijde omgeving te horen. ;-)

Bedankt bedankt bedankt & veel liefs,

Desiree

Datum	13-03-2017 14:47
Tags	Hoofdartikel