HKV Achilles - Meer dan een club

hoofdartikel

Toen ik een paar weken geleden het veld op liep, kwam Harald naar mij toe met het idee om zo af en toe eens een hoofdartikel uit de oude doos te plaatsen. Hij begreep best dat het soms best lastig is om inspiratie en/of tijd te vinden om een leuk hoofdartikel te verzorgen en dit een leuke manier is om die inspiratieloze weken op te vullen.

Toen ik zondag na een gezellige avond thuis kwam en tot de conclusie kwam dat ik nog geen hoofdartikel had, opende ik het mapje waar ik een groot aantal hoofdartikels heb opgeslagen. Daarin kwam ik onderstaande artikel tegen. Deze schreef ik nadat wij met het 1e kampioen werden in de zaal, twee jaar geleden. En toen dacht ik; waarom niet!?
Dus, ookal maak ik het mijzelf hiermee erg makkelijk, in dit geval geniet ik daar eventjes van. Want wie mij goed kent weet dat ik maar al te trots ben op dat ene jaar, twee jaar geleden...

Tja... wat kan ik zeggen? Woorden schieten te kort als ik terug denk aan afgelopen zaterdag. Een dag die al geweldig begon met het kampioenschap van onze talentvolle B1, die na een lastig begin uiteindelijk gehakt maakten van Meervogels B1. Plaatsing voor het NK was al een feit maar nu is dan ook de officiële titel in de Hoofdklasse een feit. En na een aantal wedstrijden, waarin veel gewonnen werd, was het uiteindelijk rond 18:45 uur de beurt aan mijn ploegmaten en mij. Na een zaalseizoen keihard werken voor ieder punt, voor elkaar en voor de trots van onze club, stond eindelijk de langverwachte kampioenswedstrijd op het programma. Nummer 2 Velocitas was de tegenstander en bij winst of gelijkspel zou het kampioenschap en promotie naar de 1e klasse een feit zijn.

Achilles zet zichzelf op de kaart in het (Haagse)korfbalwereldje. Toen ik na de bespreking de kleerkamer uit kwam wandelen, keek ik zoals gewoonlijk even naar de tribune. Benieuwd als ik was, keek ik naar wie er af was gekomen op deze kraker. Ik zag veel oude bekenden, nieuwe bekenden en onbekenden. De tribunes van Ockenburgh zaten tegen het einde van de wedstrijd van Team 2 helemaal vol. De laatste keer dat dat voorkwam moet zijn geweest in de tijd dat Achilles nog in de Overgangsklasse speelde. Ouderwets druk en ouderwets gezellig dus.
De voorgaande jaren bemoeide ik mij nog weleens met het organiseren of aanzetten tot acties rond een belangrijke wedstrijd van ons Vlaggenschip. Maar dit keer speelde ik zelf zo'n belangrijke wedstrijd en heb ik mij, los van mijn stukjes in de Leeuwenkrabbels, met niets anders bezig gehouden dan het binnen halen van het kampioenschap. Des te groter was dus de verbazing dat er door de club alles aan was gedaan om er een waar feest van te maken. Van cheerleaders tot voorvertoning van de eerste wedstrijd tegen Velocitas. Van onze eigen rondrennende mascotte Ed tot schreeuwende jeugd op de tribune. Alle ingrediënten waren aanwezig voor een groots korfbalspektakel.

Dan de wedstrijd zelf. Na een zenuwachtig begin van voornamelijk onze kant, stond er na een 20 minuten een 2-6 achterstand op het scorebord. Kampioenswedstrijden zijn altijd wedstrijden op zich. Of je nou speelt tegen de nummer twee of tegen de nummer acht, het is en blijft lastig door de hoge verwachting de zenuwen in bedwang te houden. Toch kwamen we richting het einde van de eerste helft beter in ons spel. De koppies raakten leeg en het voelde steeds meer als een “gewone wedstrijd”. Mede door het luidkeels aanwezige publiek kwamen we uiteindelijk vlak voor rust op een 11-10 voorsprong.
In de tweede helft kon er met het zelfde spelletje een aantal keer afstand genomen worden van Velocitas. Met een voorsprong van vier punten 10 minuten voor tijd, bleef Velocitas erin geloven en door wat fouten kwamen zij terug tot 18-17 in de laatste minuut. Ondanks het feit dat zelfs een gelijkspel voldoende was voor de titel, was het toch nog even billen knijpen en mocht ondergetekende samen met zijn vak aan alle onzekerheid een einde maken. Allemachtig wat voelde dat goed zeg... blijdschap, frustraties en allerlei andere gevoelens kwamen in mij naar boven. Een paar seconde later floot de scheidsrechter af en kon het feest beginnen. Achilles kampioen en promoveert hiermee naar de 1e klasse, een prestatie van onze hele selectie gesteund door onze hele club en vele, vele geïnteresseerden van buiten onze club.

De zelfde avond, iets later dan gepland, kwamen wij aan bij de Vlonder waar de ramen al beslagen waren van het feestgedruis. Een erehaag gevormd door Achillianen en Readyanen, een speech van onze trouwe supporter Peter F. en heel, heel, heel veel gezelligheid zorgden voor de perfecte afsluiting van ons kampioenschap.

Lieve Achillianen, namens de gehele selectie wil ik jullie hartelijk bedanken voor deze geweldige ervaring. Zonder jullie onvoorwaardelijke steun dit seizoen op de momenten dat het er echt toe deed, hadden wij het niet gered. We zijn er nog niet. Er staat namelijk nog een veldseizoen op ons te wachten waarin wij ook nog grote kans maken op een kampioenschap. Gaan we voor de dubbel..? Er ligt een prachtige toekomst voor ons in het verschiet. Laten we die kans met beide handen grijpen en niet meer los laten... Allemachtig wat was dat genieten zeg, afgelopen zaterdag!! Achilles; meer dan een club!

Tot volgende week,
Bart

Datum	09-05-2017 17:00
Tags	Hoofdartikel