“Ga staaaan, als je voor Appie bent!”
hoofdartikel
Eens in de zoveel tijd voel ik de noodzaak om een vrijwilliger van onze mooie vereniging in het zonnetje te zetten. En na afgelopen zaterdag kwam dat gevoel omhoog met betrekking tot één van onze meest trouwe vrijwilligers en leden. Ik heb het over een man die, zelfs in de tijd dat het eventjes lastig was voor hem om vrede te hebben met éven lastige veranderingen, gewoon achter zijn cluppie is blijven staan en is blijven knokken wat voor hem binnen het nieuwe Achilles zo belangrijk is. Ik heb het over Ab Waasdorp, je weet wel; die geweldige stadionspeaker van ons vlaggenschip!
Eigenlijk sinds de stijgende lijn van ons eerste weer is ingezet vanuit de 3e klasse, heeft Ab ons als speaker laten genieten van zijn enthousiasme tijdens de wedstrijden van ons Vlaggenschip. Iedere thuiswedstrijd was hij van de partij, zelfs op krukken na een vervelende knieoperatie. Afgelopen weekend stond hij volgens mij zelfs voor het eerst weer zonder krukken aan de zijlijn en genoot hij wederom van de prestaties van Achilles 1 en natuurlijk de sfeer die van de tribunes af de zaal in kwam.
Eventjes zat de schrik er goed in, toen er tijdens de wedstrijd een doffe dreun knalde uit de boxen waar normaal gesproken alleen muziek en zijn enthousiaste stem klinken. Ab dacht namelijk te kunnen leunen tegen een van de stellages aan de lange kant van het veld. Maar, gelukkig kon Ab zelfstandig opstaan en “gewoon” weer verder gaan waar hij gebleven was; genieten van de daadkracht van onze selectie. En zoals ik al eerder zei, is dat wel tekenend voor het karakter van Ab. Als het eventjes tegen zit, krabbelt hij overeind en staat hij des te sterker weer op.
Toen ik zelf een aantal jaar geleden na het gewonnen kampioenschap tegen Velocitas thuis in Ockenburgh jankend van vreugde in zijn armen viel, wist hij op tactische wijze de microfoon onder mijn neus te duwen voor een eerste reactie. Toen hij door had dat er écht niets anders uit mij kwam dan gesnik en gejank, greep hij mij stevig vast en zorgde hij ervoor dat ik niet al te erg voor joker stond en trok de microfoon direct weer onder mijn neus vandaan. Die zelfde avond kwam ik Ab voor de deur van De Vlonder weer tegen en toen schoot hij zelf ook eventjes vol. Hij was zo ontzettend trots op “zijn” Achilles 1, op “zijn” cluppie. Want “zijn Achilles was na die middag weer terug op het niveau waar het minimaal thuis hoort”, bevestigde Ab mij.
Afgelopen weekend werd tot twee keer toe “Ga staaaaan, als je voor Achilles bent” gescandeerd. Bij de tweede keer ging daadwerkelijk het overgrote deel van het Achillespubliek letterlijk en figuurlijk achter hun club staan. Maar laten we de volgende thuiswedstrijd eens een keer voor Ab gaan staan, met z’n allen. Want een vrijwilliger als Ab, verdient wat mij betreft een staande ovatie.
Tot volgende week!
Groeten,
Bart
| Datum | 24-01-2018 17:00 |
|---|---|
| Tags | Hoofdartikel |