In memoriam: Annie van der Laaken * 24 juli 1928 - † 30 mei 2018
Ons trouwste lid is overleden. Gisteren ontvingen wij het zeer droevige bericht dat Annie van der Laaken, erelid van HKV Achilles, op 89-jarige leeftijd is overleden. In overleg met de familie is besloten dat zowel de JAV, als alle wedstrijden, gewoon door zullen gaan. Voorafgaand aan de JAV en wedstrijden wordt een minuut stilte in acht genomen en een aantal ploegen zal een rouwband dragen. Op woensdag 6 juni zal de uitvaart plaatsvinden, de plechtigheid start om 14.45 uur in de grote aula van crematorium Ockenburgh. Het bestuur wenst namens alle Achillianen de familie, vrienden en andere geliefden alle sterkte en kracht toe. Lees verder voor het 'in memoriam' en de rouwkaart.
In memoriam: Annie van der Laaken * 24 juli 1928 - † 30 mei 2018
Ons trouwste lid is overleden. Ze was nog zo van plan zich ook het komende seizoen weer ter hoogte van de middellijn te posteren om weer een jaar alle ploegen aan te moedigen, maar de dood heeft haar toch een loer gedraaid. Tot op het laatst vol levenswil is Annie van der Laaken afgelopen woensdag uit het leven gegleden, bijna 90 jaar oud, en meer dan 78 jaar lid van Achilles.
Ze werd lid in april 1940 en dat was ruim voordat ons op-een-na oudste lid geboren was. Zij heeft de club gediend in heel veel verschillende rollen. In 1949 al was ze lid van het bestuur, met legendarische figuren als Hans en Annie Broers, Wim Cammel, John Moulijn en Leo Huisman als voorzitter. Die vroege bestuurlijke ervaring maakte haar ook zo geschikt om later in jubileumcommissies en als gastvrouw bij reünies, de oude en nieuwe generaties met elkaar te verbinden. Ze was trainer van de pupillen, leidster van kampen, eenmaal zelfs een jeugdkamp, voor de oudere jeugd. Zij die erbij waren herinneren zich nog levendig het moment dat zij haar verbazing uitsprak over het feit dat de kampgangers allemaal een heel biertje namen. Ze was lid van de WAPC en van de technische commissie, in 1973 zelfs een jaar parttime coach van het eerste, en jaren lang ook was ze de hoeder van het clubhuis. Niet eenvoudig dat werk, in een tijd dat veel jonge en zich jong wanende Achillianen de kantine beschouwden als hun eigen huiskamer, waar ze meenden in te kunnen doen en vooral laten wat ze wilden. Over dat wat gelaten was bracht Annie graag de voorzitter de volgende ochtend zo vroeg mogelijk op de hoogte. Maar als die dan schuldbewust eindelijk, te laat natuurlijk, polshoogte kwam nemen had zij de sporen van losbandigheid al uitgewist. Want de kinderen die ’s-morgens de kantine betraden mochten toch niets merken van de zwijnenstal die was achtergelaten.
Ze was een goede speelster, speelde vele jaren in Achilles 1, en hield het ook daarna in de lagere teams nog heel lang vol. Haar talent gaf ze door aan haar kinderen, ook Ton en Mieke werden vaste krachten in het eerste.
Annie was de meest trouwe supporter van het eerste die we ooit gehad hebben. Generaties heeft ze aan zich voorbij zien trekken. Zelden sloeg ze een wedstrijd over, haar aanmoedigingen waren over het hele veld te horen. En ze was een modelsupporter, altijd positief, in elk geval in de openbaarheid.
Wij, de Achillianen, waren eigenlijk haar derde kind, zij werd steeds meer een moeder voor de club. Annie heeft haar leven lang voor haar club gestreden, die altijd uit alle macht verdedigd tegen mensen die er iets lelijks over meenden te kunnen zeggen. Ze zorgde voor de club zowel binnen, als buiten officiële functies. Ze gaf haar ideeën aan ons mee, ze ontbrak nooit op de jaarvergaderingen, en voerde daar ook altijd tenminste één keer het woord. Maar ze schuwde vooral ook het handwerk niet. Kantinediensten, krantjes vouwen, schoonmaken, niets was haar te veel. En ze was zo ongelooflijk attent. Ze had oprechte belangstelling voor alle lief en leed in de club, en was er altijd om Achillianen troost te bieden of geluk te wensen. Boos was ze soms als de club in haar ogen het verkeerde pad op ging. En dat kwam regelmatig voor, Annie was het lang niet altijd eens met de lijn die opeenvolgende besturen volgden. Maar haar liefde voor de club was immer vele malen sterker dan haar boosheid. Ze hield van ons, ook al deden we het volgens haar soms helemaal fout, en wij, ook al vonden we haar soms lastig, wij hielden zielsveel van Annie.
We gaan haar heel, heel erg missen. We wensen Ton, Mieke, Linda, Ben, Paul, Sandra en Erik en al haar dierbaren veel sterkte in de komende tijd.
Op woensdag 6 juni is de uitvaart. De plechtigheid voorafgaand aan de crematie zal plaatshebben in de grote aula van crematorium Ockenburgh, aan de Ockenburghstraat 21, om 14.45 uur. Velen van ons zullen er zijn.
Het bestuur
| Datum | 31-05-2018 09:16 |
|---|