HKV Achilles - Meer dan een club

Ook het laatste officiële speelweekend van ons seizoen 2018 - 2018 zit er op! Voor zowel Achilles 1 als RWA 1 stond weliswaar niets op het spel, toch werd er een leuke pot neergezet, met name in de eerste helft. Echt spannend werd het nooit, de wedstrijd eindige bij 23-11. Team 2 heeft het toch maar mooi geflikt: het kampioenschap is binnen! RWA 2 werd met 16-11 verslagen en dus is promotie naar de reserve overgangsklasse een feit. Van harte, Achilles 2! Achilles 3 had geen kind aan Excelsior, na 70 minuten spelen kon zelfs het 30e doelpunt worden binnengetikt: 30-8. Tot slot bij de senioren, waren er ook overwinningen voor Achilles 6, 7, 8 en 9. Achilles A1 won met 11-25 bij KCR, Achilles A4 sleepte in eigen huis de overwinning binnen. Dankzij deze overwinning tegen Avanti en het verlies van concurrent Velocitas, kon onze A4 een écht, eigen kampioenschap vieren. Gefeliciteerd! Achilles B1 won met 19-10 van TOP (S), de C2 versloeg met 11-1 de C2 van Crescendo. Verder waren er overwinningen voor Achilles D3 en E2, terwijl de F1 en F2 beiden gelijkspeelden. Lees verder voor de wedstrijdverslagen!

• Een wedstrijdverslag geschreven? Mail deze dan naar website@hkvachilles.nl!
• Wanneer je een wedstrijdverslag inlevert, scoor je punten voor jouw ploeg in de Reporters Challenge. Meer informatie daarover en de regels van de challenge, lees je hier nog terug!

Achilles 1 - RWA 1

Afgelopen zaterdag was de laatste competitie wedstrijd van Achilles 1 tegen RWA. Een wedstrijd waar er onderling uitgevochten zal worden wie er de 3e plaats zal bemachtigen.

Afgelopen week kregen we het trieste nieuws te horen dat de moeder van onze coach, onze trouwe supporter Annie op 89-jarige leeftijd is overleden. Volledig terecht heeft Ton besloten niet te gaan coachen en daarom nam Frank Baars zijn taken over. 

Voorafgaand aan de wedstrijd mocht het tweede na een knappe 2e helft van het veld seizoen zich kampioen noemen van de reserve 1e klasse!!

De wedstrijd dan. Het gebeurd niet vaak, maar afgelopen zaterdag wel, we kwamen op 1-0 voorsprong. Een goed begin waar we een vervolg aan konden geven. De eerste helft leek alles te vallen op zijn plaats getuige de 11-1 tussenstand. De rust werd bereikt met een 14-3 stand. In de rust werd besproken dat we maximaal 10 doelpunten tegen wilden krijgen en uiteindelijk is dat ook gelukt.

De tweede helft zijn we prima verder gegaan met leuke aanvallen en goed spel. Voor mij persoonlijk een heerlijke wedstrijd waarin ik door het hele team heerlijk werd gesteund om zo mijn doelpunten te maken! De wedstrijd eindigde met de stand van 23-10 en zo konden we lekker een biertje doen op het kampioenschap van 2!

Het hoogtepunt voor mij (en ik denk voor het hele team) was de aanwezigheid van Ton, Mieke, Sandra, Linda en Erik. Ik denk dat we als ploeg even een tandje bij hebben gezet voor jullie en via deze weg wil ik jullie nogmaals onwijs veel sterkte wensen met het verwerken van dit verlies! 

Het seizoen zit erop, een jaar met hoogtepunten en teleurstellingen. Toch moet ik zeggen dat het een mooi jaar is geweest en ik wil iedereen die zich heeft ingezet om de selectie maximaal te laten presteren bedanken!

Tot volgend jaar!

Bastiaan

Achilles 2 - RWA 2 Achilles 2 bekroont seizoen met kampioenschap

Zaterdag was het eindelijk zo ver. Team 2 mocht haar ietwat lange korfbaljaar afsluiten met een kampioenschap en promotie naar de reserve overgangsklasse. De week begon met een donder en een bliksem waardoor dinsdag slecht 10 minuten werd getraind. Als alternatief werd de uitwedstrijd tegen RWA geanalyseerd - u weet wel, die wedstrijd met die fenomenale goal van Amel - tactiek werd besproken en focus werd gepakt. Lekker handig, want nu hoefden we dit donderdag niet meer te doen. Al betekende dat dus ook geen kampioenenmaal van Belinda, zoals we elke week kregen. Waarvoor nogmaals hulde en dank overigens!

Na afloop van deze “focusgroep” maakten we een mooie teamfoto om deze in kaartvorm op te sturen naar onze trouwste selectie supporter Annie van der Laaken. Hier zat uiteraard de boodschap in verwerkt dat we voor haar zouden winnen, daar was geen twijfel over mogelijk. Woensdag ontvingen we bericht dat Annie onze kaart had ontvangen, een paar uur later kregen we bericht dat zij was overleden. Het gevoel van verdriet mengde zich met het gevoel dat we nog harder gingen knokken. Voor haar. Voor haar familie. Voor haar Achilles. 

De donderdag training verliep soepel, niet alles ging goed, maar dat hoort erbij. Dan zaterdag, er was spanning in de ploeg, ik hoorde wat zenuwachtige mensen al bewegend vertellen dat zij zenuwachtig waren. Dat kan twee kanten op dacht ik, maar iedereen verzekerde mij dat het extra kracht gaf. Gelukkig.

We gingen na een bijzondere, emotionele minuut stilte van start. Ik zag in het andere vak Suurd, Twan, Katrien en Merel beesten. De goals vielen zeker in de eerste helft vrij makkelijk. Mijn vak (Michael, Amel, Mariska en Raquel) had zeer mooie aanvallen, maar de goals leken niet makkelijk te vallen. Dit resulteerde in een ruststand van 9 tegen 6. Geen nood aan de man dus. Positief zijn, doorknokken en het verschil maken.

In de tweede helft was voornamelijk Twan ‘on fire’, hij scoorde een paar ballen achter elkaar en leek onvermoeibaar. We liepen uit naar 13-8 om vervolgens 16-11 te winnen. De symbolische 16, want vorig jaar zaal dwong dezelfde ploeg van RWA promotie af tegen ons, door 16-16 gelijk te spelen. 

Het was zaterdag de laatste wedstrijd van Michael. Bedankt voor al je inzet en hopelijk zien we je nog veel langs de lijnen! De rest van de spelers gaat door, en dat is mooi nieuws, want we zijn aan het bouwen. We hebben ons met zijn allen gruwelijk herpakt na de degradatie in de zaal, nu doorzetten! Dat er nog maar velen mogen volgen. Ook nog even hulde voor Achilles A4, zij speelde vrijwel gelijk met ons hun kampioenswedstrijd, welke zij onderbraken om met ons mee te doen met de minuut stilte! Bij veel supporters zorgden dit voor kippenvel. Ook pakten zij de dubbel. Super knap! Gefeliciteerd! 

Deze beker was voor Annie! Voor haar familie! Voor haar Achilles!

Raquel

Achilles 3 - Excelsior 3

Twee jaar lang in het 3e team van Achilles. In het eerste jaar een prachtig kampioenschap in de zaal én een van de beste nummers 2 en dus promotie op het veld. In het tweede jaar met gemak behouden in de 2e klasse als promovendus en stiekem eigenlijk teleurgesteld zijn dat we niet gewoon kampioen zijn geworden in de 2e klasse. Zeker op het veld was die mogelijkheid er, na vier verloren wedstrijden met één punt verschil tegen de kampioen Tempo en de runner-up KVS. Al met al een hele boel signalen dat het de afgelopen twee jaar goed toeven was in Achilles 3.

Ik kan het iedereen aanraden hoor, een klein treetje lager gaan spelen als je jaren lang in het 2e en soms het 1e hebt gespeeld. Toen ik na een jaar lang niks doen weer voor de selectie ging, kwam ik er al snel achter dat ik gewoon te kort kwam bij “dat jonge grut”. In Antwerpen onder Rober en Frank af mogen vallen om uiteindelijk onder Bas Maessen, iemand waar ik jaren lang mee had samen gespeeld, te gaan spelen in het 3e. Ik heb mij geen moment te goed gevoeld voor het 3e. Dat kwam niet alleen door het hogere niveau van de spelers van 1 en 2, maar vooral ook door het talent dat uiteindelijk samen met mij in 3 kwam. Jonge spelers die nog even moesten groeien om vervolgens een jaar later wel de concurrentie aan te kunnen gaan bij 2. Vorig seizoen en afgelopen seizoen waren voor mij twee bonus jaren die ik voor geen goud had willen missen en waardoor ik nu nóg voldaner (voor de tweede keer) afscheid kan nemen van mijn actieve korfbalcarriere.

Afgelopen zaterdag speelden wij de laatste wedstrijd van het seizoen tegen Excelsior 4. Zij; onderaan met precies 0 punten en dus al gedegradeerd. Wij; derde met eigenlijk een zuur gevoel vanwege al eerder genoemde wedstrijden tegen Tempo en KVS. The best of the rest kan je ons wel noemen, hoewel wij in de zaal tot twee keer toe vrij gemakkelijk van KVS wonnen. De wedstrijd tegen Excelsior was voor de neutrale toeschouwer eentje om snel te vergeten. Een van onze kant geweldige eerste helft resulteerde in een 19-4 voorsprong met rust, waar ondergetekende met 7 doelpunten in de eerste helft tijdens de rust al fantaseerde dat hij zijn eigen record van 11 doelpunten in een wedstrijd zou gaan verbreken.

Met twee opdrachten van Coach Maessen op zak, betraden wij vol goede moed weer het veld. Opdracht 1 was een redelijk simpele; iedereen moest scoren deze wedstrijd. Op dat moment stonden alleen Kaylee en de inmiddels volwassen Tiana nog niet op het scorebord. Dus zij werden aan het begin van de tweede helft veelvuldig gezocht. Opdracht twee was het verbreken van het clubrecord van 33 doelpunten. Als je in een helft 19 doelpunten kan scoren, dan moet 34 doelpunten wel te doen zijn zou je zeggen. Helaas dacht Excelsior daar anders over, zo bleek tijdens de tweede helft. Met saai achter verdedigen maakten zij de wedstrijd er voor de toeschouwer (en ons zelf eigenlijk ook) niet veel leuker op. Begrijpelijk vanuit hun kant, want met 40 doelpunten tegen naar huis gestuurd worden is natuurlijk geen pretje.

Uiteindelijk werd er afgefloten door de scheids, bij een stand van 30-7 en kon ondergetekende dus een paar minuutjes voor tijd tevreden met een bloemetje, applaus van het lieve Achilles publiek en een dikke knuffel van grote vriend Bas Maessen tevreden het veld verlaten. Natuurlijk met een bijbehorende traan, want ik bent gewoon een jênkerd. En natuurlijk ook een beetje balen, want uiteindelijk kon ik nog maar twee keer scoren en bleef te teller zaterdag dus op 9 treffers hangen. Ach, ik ben weleens met minder naar de kant gehaald zullen we maar zeggen...

Lieve Alana, Fabian, Jeanet, Jeroen, Kaylee, Laura, Sander, Simon, Tiana, Wesley en natuurlijk Coach Bas, onwijs bedankt voor dit geweldige laatste jaar. Zonder jullie had ik écht niet zo tevreden terug kunnen kijken op mijn inmiddels 25 jaar korfbal bij Achilles. Het was een feest om met jullie dit jaar door te brengen in Achilles 3. Ik kan niet wachten tot ik volgend aan de slag mag als ik als teambegeleider van 3 om samen met Bas Achilles 3 naar de 1e klasse te brengen.

Tot volgend jaar!

Groeten,
Bart

 

Achilles 6 - ALO 3 15-7

De laatste wedstrijd van het seizoen moest het gebeuren. Na een matige reeks met soms goede wedstrijden maar geen punten, stond alleen de eer nog op het spel. ALO 3 moest er dus aan geloven. 

De minuut stilte voorafgaand aan het duel was een emotioneel moment. Direct langs de lijn stonden Ton en Rob klaar om Sandra te ondersteunen. Fijn dat de familie er zo was voor elkaar gedurende de zaterdag. Nogmaals gecondoleerd en veel sterkte.

De eerste helft verliep moeizaam en ging gelijk op (7-6 ruststand). De tweede helft was het verschil wel duidelijk met slechts één tegentreffer. Yhoeri had voorafgaand aan de wedstrijd nogal een grote mond over wie er allemaal een rondje moest geven na afloop van de wedstrijd. De viespeuk opperde dat het ook een optie was je missers in natura te betalen. Met een aantal opzichtige missers bleek karma weer een bitch en u raadt het al: Yhoeri moest lappen. Gelukkig was z’n vader gebleven om te supporten en onze krullenbol zijn zakgeld te overhandigen, waardoor Yhoeri zijn schuld kon vereffenen. Die was aanzienlijk geworden aangezien hij zaterdag het licht in de kantine uit deed. Tristan was aan de late kant. Hij was lang bezig geweest met het helpen van klanten die kwamen klagen dat de neustrimmers uit de folder uitverkocht waren. Shirley was er niet want er moesten mensen verdoofd worden. Dat had ook gewoon in de kantine kunnen gebeuren gezien de hoeveelheid bier die moest worden aangevuld tijdens onze bardienst. De beste helft bleek zoals vaker dit seizoen de derde helft. De bardienst werd vol overgave vervuld met pareltjes als We hebben een woonboot, I wanna dance with somebody, F*ck the macarena en als absoluut hoogtepunt Celine Dions My heart will go on, inclusief de verdrinkingsscène van Jack. Legendarisch.   

Zo komt een einde aan een seizoen zonder echt sportief hoogtepunt. We hebben wel een hoop gelachen. Niels, bedankt voor ‘t fluiten. Fijne vakantie en tot volgend seizoen!

Groeten,
Erwin

Jeugdverslagen

Phoenix D3 - Achilles D3
Nagenietend van het kampioenschap, dat een week geleden werd behaald, trok het D3-team weer ten strijde. Voor de laatste keer dit seizoen. Uit bij Phoenix in Zoetermeer. Even leken de teams aan elkaar gewaagd. Phoenix begon fel en goed en kwam 1-0 voor. Toen vond Achilles het welletjes en trok ten aanval. Binnen no time stond het 1-4 via Bregje, Armin, Lucas L. en Thezeeb. In het tweede kwart stokte de productie wat, maar de voorsprong werd zonder problemen geconsolideerd. En net voor rust maakte Teun er toch nog 1-5 en 1-6 van. 

Het rustsignaal klonk, tijd voor limonade en koffie. En vervolgens de tweede helft. Eerst wilden de doelpunten niet vallen, maar het laatste kwart van de wedstrijd vielen ze als rijpe appelen. Eerst kwam Phoenix terug tot 2-6. Vervolgens maakten Lucas L. en Bregje er 2-7 en 2-8 van. Daarna zette Teun met het mooiste doelpunt van de wedstrijd de 2-9 op het bord. Hij scoorde met een fantastisch afstandsschot. Tegen het einde van de wedstrijd golfde het spel mooi op en neer met eerst de 2-10 door Thezeeb, vervolgens een doelpunt van Phoenix, daarna Teun weer met de 3-11, die daarmee topscorer werd met vier doelpunten. Ten slotte prikte Phoenix er nog eentje bij, waarna Thezeeb met haar derde doelpunt een mooie wedstrijd van het hele team bekroonde en de eindstand van 4-12 op het bord zette. Na een traktatie van de trainers Zoë en Annelotte zetten we weer koers richting 070, waar ‘s middags de D3 mocht oplopen met het eerste team van Achilles op deze grijze, maar mooie zaterdag.

Tot zover het verslag.

Hartelijke groet namens Diederik,
Pieter Grinwis (vader van Diederik)

Datum	03-06-2018 19:04
Tags	Verslagen