Wat een verschil met vorige week: toen was er een figuurlijke kater na het verlies tegen ALO (en voor mij een gelijkspel tegen Rohda), vandaag een lichtelijke drankkater na het leuke openingsfeest van gister. Dat dat feest leuk zou worden, wisten we allemaal wel, maar dat we de middag daarvoor zo’n wedstrijd zouden beleven, zou niemand die vorige week bij ALO was hebben geloofd. Sterker nog, zelfs als je gisteren tussen 15:30 en 15:45 op het veld was, is de kans groot dat je niet geloofde wat je zag. Wat een wederopstanding vond er plaats op het veld bij het eerste. Waar een week eerder niks lukte, lukte zaterdag het eerste kwartier alles. Wat resulteerde in een 13-0 voorsprong tegen de Eibers. Juist, de ploeg waar we de afgelopen jaren maar nauwelijks van wisten te winnen.