HKV Achilles - Meer dan een club

Afgelopen vrijdag was het tweede deel van de 100ste JAV. Het zal sneu genoeg niemand verbazen: het quorum (minimum aantal aanwezigen voor een geldige vergadering) werd niet gehaald. Als je alleen naar deze vergadering kijkt, denk je misschien dat onze club op sterven na dood is. Toch ironisch, want iets langer dan een maand geleden voelde iedere Achilliaan dat dat zéker niet het geval is. Toen stond diezelfde kantine een weekend lang nog bommetje vol met Achillianen. We roepen het vaak en hard, maar zijn we nu wel echt meer dan een club?

Het is 26 augustus 2022 en in de groepsapp van Achilles 4 maakt Marieke reclame voor de vrienden van Alsem Live waarop Stijn reageert: 'We klinken een beetje als een team met een identiteitscrisis: veel feestjes en ook 2x trainen…' Ok, even terug naar het begin. Vorig jaar begonnen we het seizoen fanatiek, we trainden elke donderdag bijna compleet met goede intensiteit en vaak in partijvorm tegen 3. Op één gelijkspel na gingen we ruim aan kop in de tweede klasse de zaal in, waar we het een niveautje hoger mochten laten zien.

Er zijn weinig momenten in mijn leven geweest dat ik zo’n overweldigend gevoel van trots heb ervaren als toen ik op 29 september dit jaar door Hans Lijmbach, de bouwmeester, werd rondgeleid door het nieuwe clubhuis van Achilles. Clubhuis is eigenlijk een veel te klein woord voor het complex dat mij werd getoond. Wat een schitterend cadeau heeft de club zichzelf ter gelegenheid van het honderdjarig bestaan gegeven!

Zaterdagochtend. Uit de kast kwamen onder andere vier Achillesshirts, twee rokjes, twee broekjes, trainingsbroeken, een paar Achillessokken en een Achillestrainersvest. Vier shirts hoor ik de oplettende lezer(es) denken? Ja, Guinevere vindt het helemaal leuk om op de Kangoeroetraining te verschijnen in Brandon zijn oude shirt en dit keer gingen ook Brandon zijn oude Achillessokken aan. 'En een Achillestrainersvest?' hoor ik dezelfde oplettende lezer(es) denken? Ja, Quirina en ik zijn dit jaar, samen met Melissa, trainers van de E3.

Met m’n hoofd in het zonnetje zit ik in de auto te wachten tot we eindelijk van de parkeerplaats af kunnen rijden. Dit weekend ging ik naar mijn familie in Duitsland en reden we via een nieuwe route, omdat de A12 was afgesloten. Zo kwamen we langs Roermond en stond daar ineens een gigantisch outlet center langs de weg… Je begrijpt vast dat ik meteen veel te enthousiast werd. Na een overtuigende speech op de zondagochtend gingen we op de terugweg weer langs Roermond, nu mét een tussenstop bij het outlet center. Met een wat lichtere portemonnee zijn we weer onderweg terug naar Den Haag: tijd om te beginnen aan het artikel voor Achilles.