HKV Achilles - Meer dan een club

Met de temperaturen van de laatste dagen (ok, dan vergeten we de regenachtige zaterdag even) heb ik op vrijdag en zondag heerlijk genoten van het mooie weer. Heel voorzichtig komt dat lentegevoel om de hoek en dan merk ik hoe erg ik, maar ook alle mensen buiten, daaraan toe zijn. In plaats van donkere kleding, komen de stralende kleuren weer tevoorschijn en iedereen lijkt net een stukje vrolijker. En als ik dan aan korfbal denk, kan ik op dit soort dagen dan ook niet wachten tot we straks weer lekker genieten van de laatste zonnestralen op het balkon bij de Vlonder. Want het zaalseizoen zit er bijna op. Een korte recap, maar ook nog genoeg om naar uit te kijken de laatste twee wedstrijden!

Het is de dag na de wedstrijd van Team 6+1 en met pijn in mijn rug ben ik dit hoofdartikel aan het schrijven. Rugpijn die ik vorige week licht had, maar gedurende de wedstrijd steeds erger werd. Achteraf gezien was het misschien verstandig geweest om mijzelf te laten wisselen, maar ik ben nou eenmaal een voorstander van gewoon doorbikkelen.

Afgelopen week had ik weer een gesprek met vertegenwoordigers van ditmaal een hockeyvereniging uit de regio Haaglanden die meer wilden weten over hoe Achilles toch aan zo’n prachtige accommodatie is gekomen. En waar zij vooral aan moeten denken en werken, omdat ook zij willen gaan verbouwen/vernieuwen/verduurzamen.

Twee weken geleden schreef Frits een zeer lezenswaardig artikel over de toekomstplannen van het KNKV. Onze hoogmogende bestuurders zetten zwaar in op het versterken van de top van het Nederlandse korfbal door aan te sluiten bij een project dat stelt de ambitie te hebben om “met sport, onderwijs, overheden, bedrijfsleven en media, de maatschappelijke waarde van topteamsportcompetities, topteamsportclubs en talentvolle teamsporters te vergroten”.

Er gaat een telefoon, het is die van mijn nieuwe vriendinnetje. Kak. Hoe laat is het? Tessa durft niet op te nemen om de tirade van Leon te vermijden. Via teamgenoten laat ze weten: ik kom er gelijk aan. Het is het voorjaar van 2015. Wij hebben ons verslapen voor de degradatiewedstrijd van Ready. Ik ben geblesseerd, maar Tessa moet komen want we hebben te weinig dames. Uhm, dat nachtje doorhalen was niet zo'n goed idee?