HKV Achilles - Meer dan een club

Door Erwin de Laleijne - Afgelopen weekend had de zestiende keer moeten worden: Lowlands. Toen ik na de laatste werkdag voor de zomervakantie naar huis fietste, stond er een beetje wind, weliswaar tegen, maar niet te hard, was er wel een dreiging van regen maar bleef het droog, warm genoeg voor de korte broek, maar voor het comfort toch een trui aangetrokken. Echt lekker festivalweer. Ik verlangde eigenlijk al naar de laatste week van de vakantie.

Door Raquel Chapper - Op dit moment lees je het laatste hoofdartikel van dit vreemde seizoen, een rare, korfballoze tweede helft van zowel de zaal- als veldcompetitie. Ik wil jullie kort meenemen terug in het afgelopen korfbaljaar, om daarna ook weer met een goede blik vooruit te kijken.

Door Rinus Cost - Ik hoor het mezelf nog zeggen: “Ik wil alles doen, behalve fluiten”. Toen de samensmelting zo’n 5 jaar geleden (of alweer 6 jaar inmiddels?) een feit was ga je natuurlijk nadenken wat je wil doen voor je ‘semi-nieuwe’ club. De wil om veel te doen was er, en dat heb ik uiteindelijk ook gedaan. Ik gaf training aan de A3, deed het wedstrijdsecretariaat en ging in de activiteitencommissie. Nee zeggen is namelijk iets wat ik niet heel goed kan. Behalve wanneer je me vraagt om een wedstrijdje te fluiten. Mijn aversie tegen het fluiten is ooit ergens in mijn leven ontstaan en hoe dat precies komt weet ik eigenlijk ook niet meer. Wat ik wel weet is dat ik er waarschijnlijk nooit meer vanaf ga komen. Kortom: de keren dat ik mezelf nog liet opstellen als scheidsrechter ging ik er niet bepaald fluitend naar toe.

Door Wout & Hans - Deze vraag houdt ons al bezig sinds oktober 2010 toen de eerste oriënterende gesprekken met SCOH en De Vliermeent hebben plaats gevonden. Nu bijna 10 jaar later hebben we nieuws te melden. En wat voor nieuws.

Door Vincent Wiekenkamp - Dat zei mijn oudste zojuist, vlak voordat we richting tandenpoetsennaarbedgaanritueel gingen. Want, ondanks dat Pauline en ik natuurlijk fantastische thuisonderwijzers zijn, hebben mijn kinderen ook vooral weer behoefte aan echt onder leeftijdgenootjes te zijn. En beter les te krijgen, natuurlijk. Z’n ogen sprankelden: gewoon weer naar school! Gewoon, dat is het nog niet, maar dat het een stap verder naar het nieuwe normaal is, dat is zeker. En wat dat nieuwe normaal gaat zijn, tsja, dat weten we niet. Maar elke week wordt steeds meer duidelijk wat het wel en wat het niet gaat zijn.