HKV Achilles - Meer dan een club

Afgelopen donderdag reed ik samen met Wout met de trein richting Amsterdam om het Rijksmuseum te bezoeken. We wilden heel erg graag de Nachtwacht van dichtbij bekijken, helaas moesten we constateren dat deze een body scan aan het ondergaan was. Op afstand kun je achter glas en langs het scanapparaat een groot deel van dit immense schilderij zien. Ook nu nog heel indrukwekkend trouwens.

Toen er 2 weken geleden een noodoproep van de Technische Commissie (TC) op social media stond (voor mij niet heel onverwachts, want die plaats ik zelf), zag ik dat de E1 nog geen trainers had en daar schrok ik wel een beetje van. Ik keek snel even online wie er nou precies in de E1 zaten, want dat is toch de toekomst. Er stonden een hoop kinderen ‘van’ in, zo ook de dochter van Bastiaan (Linse). Met Bas een ploegje doen leek me toch wel leuk, want hoeveel jaren hebben we het er nou al over, en hoe vaak is het nou gebeurd. Vaak en nooit dus. Mijn whatsappje naar Bas was al verzonden voordat ik nadacht of ik er eigenlijk wel tijd voor had. Samen met Zohier, Tako, Linda (allen E1) en Paul, Cino en Noa (allen E2) zijn we nu begonnen aan het nieuwe seizoen.

De vraag of het goed gaat met Achilles is niet met een simpel ja of nee te beantwoorden. Maar dat de vooruitzichten gunstig zijn daar durf ik wel een volmondig ‘ja’ tegen aan te gooien. We consolideren ons ledenaantal. Maar het niveau waarop we spelen is voor onze omvang te mager. Geleidelijk aan zijn we onze vaste posities in de hoogste jeugdklassen kwijtgeraakt, met de A1 als belangrijke gunstige uitzondering overigens.

De douanebeambte op het vliegveld van Durban vraagt wat ik in Zuid-Afrika kom doen. “Ik kom voor het Wereldkampioenschap korfbal”, zeg ik. Verbijsterde blik in zijn ogen, maar als ik zeg dat het een beetje lijkt op basketbal, maar dan mixed en moeilijker, en dat ook Zuid-Afrika meedoet, mag ik doorlopen. Dat Zuid-Afrika voorlopig nog niet tot de titelkandidaten behoort, zeg ik er maar niet bij. Ik ben hier als voorzitter van de Surinaamse Korfbalbond, om de ploeg aan te moedigen natuurlijk, en voor de jaarvergadering van de Internationale Korfbal Federatie. Bobo op reis.

Daaaaaggggg!!! En daar gaan ze. Met twee bussen richting kampeerboerderij “de Kiek” in Alphen. De bus met materialen, fietsen, tassen en slaapzakken was hen reeds voorgegaan, met Elmar achter het stuur. Aan de ene kant klappende en zingende ouders, maar ook hartverscheurende taferelen waarbij de nodige tranen gelaten worden.