HKV Achilles - Meer dan een club

Heel goed nieuws zelfs, want Wout mag a.s. vrijdagavond 24 maart definitief naar huis! De rechter hand blijft nog wat achter qua herstel zodat dit naar verwachting de komende maanden nog veel therapie zal vergen. Daarnaast zal er nog geruime tijd sprake zijn van vermoeidheid. Wij wensen Wout alle goeds toe en zien reikhalzend uit naar zijn definitief herstel. Als bestuur zijn wij niet alleen blij dat Wout weer naar huis mag om daar verder te revalideren.

Wat een dag was het afgelopen zaterdag. Eerst moest ik op afstand volgen hoe het de B1 verging in Nijeveen, met super invalcoaches Dennis en Martin aan hun zijde. Vanaf de zijlijn is het soms zenuwen en stress doorstaan, maar machteloos via de app… Dat is al helemaal m’n ding niet. In een appgroep werden de thuisgebleven coaches live op de hoogte gehouden van hoe het onze toppers verging in de kwartfinale tegen de reuzekinderen van DOS ’46 B1. De kanjers hebben daar geknokt voor wat ze waard waren, hebben alles gegeven, maar moesten uiteindelijk het plekje in die halve finale toch echt aan het voornamelijk fysiek sterkere DOS ’46 geven. De kwartfinale was al een cadeautje en zelfs daar kon onze B1 nog tonen hoe de ploeg gegroeid is dit seizoen: waanzinnig knap en daar mogen we met z’n allen heel trots op zijn!

Ik gaf het al eerder aan, in mijn vorige hoofdartikel. Achilles is meer dan een club. Achilles is thuis, zelfs als je op een uur rijden van Den Haag het kampioenschap van het 3e team kan gaan binnen slepen. Natuurlijk kwam het allemaal erg goed uit, want als we onze kampioenswedstrijd aanstaande zaterdag hadden moeten spelen hadden we net iets meer concurrentie gehad binnen de club. Zonder daarmee trouwens iets af te doen aan de support van afgelopen zaterdag, want die was ongekend en grandioos. Wat was het gaaf om al die Achilles-koppies op de tribune te zien in De Tref in Zaandam.

Het lijkt een beetje een “standaard” te worden, de stijgende lijn van de afgelopen jaren zorgt er ook voor dat er ieder jaar wel een hoogtepunt te vieren valt. Met de hele club gaan we dan achter een team staan. En of dat nou tijdens een kruisfinale is, tijdens een NK of tijdens een kampioenswedstrijd... aan het eind van ieder seizoen hebben we de laatste jaren altijd wel iets te vieren. En dat is een mooie ontwikkeling. Zo lijkt het ook dit jaar weer een mooie afsluiting van het zaalseizoen te worden. En dat allemaal op 4 en 11 maart. Hieronder volgt een klein programma om u allen wegwijs te maken op 4 en 11 maart. Waar moet u zijn..? Tilburg, Rhoon, Nijeveen en Zaandam zijn toch wel echt de places to be.

Als er historische Achilles-hoogtepunten in aantocht zijn, dan ben ik daar als de kippen bij. Mijn voorganger Fred Broers was een clubhistoricus pur sang die mij de kneepjes van het vak heeft bijgebracht. Een bezoek aan de Goudreinetstraat was niet ongebruikelijk en de langdurige gesprekken over zwart en wit waren zeer interessant. In de Akeleistraat stak ik bij zijn broer Hans en echtgenote Annie ook met regelmaat mijn licht op over allerhande kwesties, bekeken we foto’s en namen ruimschoots de tijd om door de geschiedenis heen te wandelen. Mijn interesse was Fred niet ontgaan en letterlijk stelde hij mij voor om zijn taak als clubarchivaris over te nemen. Sinds midden jaren negentig doe ik dat met veel plezier!