HKV Achilles - Meer dan een club

De club heeft een opmerkelijk jaar achter de rug.
Vlak voor het begin werd de versmelting met Ready door de JAV bekrachtigd, waarna de gehoopte complementariteit van de clubs zich moest gaan bewijzen. Het jaar 2015-2016 lijkt dit te hebben geleverd.
Op sportief terrein werd de basis verder verbreed en konden we naast vele kampioenen ook weer eens een tiende senioren team in het veld zien staan.


We zijn klaar! Of nou ja.. Bijna! Na de geweldige prestatie van onze C-jeugd om door te dringen tot de halve finale van het NK-veld, komen de sportieve "verplichtingen" dit seizoen écht tot een einde. Een mooi en bewogen seizoen met voor mij persoonlijk als hoogtepunt het kampioenschap van ons Vlaggenschip in de zaal.

De C1 moest pas laat in de middag tegen Meervogels uit. Winst betekende het kampioenschap in de hoofdklasse en degradatie van de Meerkip. Donderdag zeiden we nog tegen de ploeg, het kan een mooi weekend worden, Steven Kruijswijk pakt het roze en Max Verstappen pakt nog een GP en wij worden kampioen! Liep dat even anders...wij mochten ons geen stuurfout permitteren.

Het seizoen nadert zijn einde. En we hebben al heel wat moois te vieren gehad. Maar boven alles uit natuurlijk de dubbel die ons herrezen vlaggenschip wist te behalen. Afgelopen zaterdag, veel later dan het feitelijk behalen van deze mijlpaal, zijn de selectieleden dan ook in de bloemetjes gezet en is er bescheiden feest gevierd door de kampioenen.

Toen ik als kleine jongen op de mooiste basisschool van Nederland zat, zat ik bij veel korfballers in de klas. Veel Achillianen maar ook leden van ALO, Futura en Dubbel-Zes deelden met mij de schoolbanken op de Vlierboom. Toch werden wij korfballers vroeger vaak met een schuin oog aangekeken. We deden aan een mietjes sport, we douchten altijd gemengd en voetbal was gewoon veel cooler. Kringgesprek na kringgesprek werd er vaak lacherig gedaan over onze mooie gemengde sport, veelal door mijn voetballende klasgenoten. Het boeide mij nooit zo, net als mijn korfbalvrienden. De vraag of wij altijd gemengd douchten bevestigde ik altijd met een sarcastische lach.