War Child Deel 1
hoofdartikel
Het is vrijdag 9 mei 2008 en we staan op het punt de mooiste reis van ons leven te maken. We gaan naar Uganda, gelegen in Afrika aan het Victoriameer. Er doorheen stroomt de Nijl, het huis van het Nijlpaard mijn favoriete dier. Het was een grote wens om Frank op te gaan zoeken in Afrika. ‘Vie‘ woont en werkt er inmiddels zo’n 10 jaar. Begonnen in Zuid-Oeganda, hierna in Malawi en weer terug in Noord-Oeganda, om precies te zijn in Lira. Frank werkt daar voor War-Child.
World Forum en War Child
Dankzij de inspanningen van onze sponsorcommissie in samenwerking met Rene van Loon, heeft HKV Achilles een hele mooie nieuwe sponsor ‘Het World Forum’. En dankzij de sportiviteit (om in sporttermen te blijven) stellen zij de ruimte op ons shirt ter beschikking aan een belangrijke organisatie; ‘War Child’. Dat is bij iedereen bekend. Maar het kan niet genoeg benadrukt worden, is mijn bescheiden mening. Daarom was mijn idee om Achilliaan Frank Velthuizen, die ruime tijd geweldig werk heeft verricht en nog steeds betrokken is bij War Child, te vragen om hier een stuk over te schrijven.
Deel 1
‘Lang verhaal kort’. Ik was in de veronderstelling dat ik eind februari aan de beurt was voor een hoofdartikel, maar uit een appje van Erwin op vrijdag bleek dat het ging om eind januari. Geen Probleem, zin in! Ik pers er wel wat uit, maar plannetje mislukt. Onze eigen ervaring met War Child was van korte duur, maar wel intens en wat mij betreft bijzonder genoeg voor War Child deel 1.
Heerlijk Uganda
Verschillende Achillianen en andere korfbalvrienden hebben Frank al bezocht om te genieten van het wonderschone en gastvrije land Uganda. En om kennis te maken met de werkzaamheden van War Child. In mei 2008 zijn Jenny en ik uitgenodigd voor een mooie rondreis door Uganda. Onder andere via een boottrip over de Nijl, letterlijk langs een school nijlpaarden, onder het toeziend oog van de shoebill. Het wildkamperen, 50 meter van de Nijl vandaan, temidden van olifanten, nijlpaarden en buffels. Maar ook een optreden van Bobi Wine, de hiphop/R&B-ster van dat moment, toen al met de bijnaam The President. Chimpansees in Kibale park, krokodillen onder de Murchinson Falls en de vele vele giraffen onderweg. En na nog veel meer avonturen komen we na dagen aan in Lira.
The Office ‘War Child Holland’
Het is een drukte in ‘the office’. We krijgen een rondleiding en ontmoeten veel collega’s van Vie. We nemen afscheid van Frank, hij gaat op weg naar Gulu voor een onvoorzien werkbezoek en zien hem pas later weer in Nederland. Zijn team neemt ons vandaag mee het veld in.
ICT project
We gaan allereerst naar het ICT-project waar Tim zich mee bezig houdt, één van de jongens die zeer enthousiast is over wat hij doet. Hij kan er honderduit over praten. Een zaaltje waar acht laptops staan, die het doen zolang de generator het volhoudt. We stellen ons daar voor aan het klasje en omgekeerd. Zeer keurig en beleefd stellen zij zich voor en heten ons welkom. Ook degenen die er ogenschijnlijk niet zo’n zin in hebben. Een bijzondere gebeurtenis het voelde alsof je een koninklijk echtpaar bent dat even een kijkje komt nemen.
The Council
Robert is de coördinator van het team en legt van alles uit. Zo gaat Douglan naar een project waarvoor ze een selectie moeten maken van jonge moeders, alleenstaande meisjes van 16 jaar en zij krijgen hulp met het opvoeden van hun baby. Bij the Council zaten heel veel vrouwen buiten te wachten op voedsel en medicijnen, omdat zij allemaal besmet waren met HIV. Het is moeilijk te bevatten wat er allemaal speelt in vergelijking met ons veilige landje waar alle zorgvoorzieningen zijn geregeld en waar iedereen vrij kan rondlopen.
Children’s Safe Place
We gaan terug naar Children’s Safe Place. Er kunnen 30 à 40 vrouwen meedoen met het project. Er wordt een selectie gemaakt op leeftijd. Doordat ze geen identiteitsbewijs hebben kijken ze naar het gezicht om de leeftijd in te schatten. Daarnaast wordt er nagegaan of ze wel of geen man hebben, of overige familieleden die ze ondersteunen. We maken kennis met een meisje dat 16 jaar is en een kind heeft en daarnaast weer zwanger is van een tweede, in de steek gelaten door vriend en familie. Het is onvoorstelbaar. Toch zijn deze meisjes de hele tijd vrolijk, vriendelijk en hebben ze een grote glimlach op hun gezicht.
Mango’s = geluk
We rijden terug naar Tim en zijn ICT project, onderweg kopen ze twee emmers met mango’s langs de weg voor 500 chilling, dat is een kwart euro. Langs de route die we afleggen was alles om ons heen een voormalig kamp van de tijd dat de rebellen er zaten. Ze zijn sinds twee jaar weg en de onderhandelingen zijn nog steeds bezig. De rebellen zijn vertrokken naar Sudan en Congo. Nu rijden langs de route voornamelijk fietsers met fietsen vol met kippen en een geit achterop gebonden.
De grond in Uganda is gelukkig erg vruchtbaar en het is hier ‘Mangotijd’. De mooiste tijd van het jaar. Iedereen eet mango’s. Kinderen schudden eerst aan iedere boom. Daarna zitten ze onder een boom in de schaduw mango’s te eten, ze spelen en chillen. Ze voelen zich vrij en gelukkig. Meer heeft een kind niet nodig…
Wordt vervolgd
Peter
| Datum | 30-01-2024 11:00 |
|---|---|
| Tags | Hoofdartikel |