Door Steven Broers - In januari kwam een flinke groep Achillianen bijeen in de kantine om te praten over de ambities van de club. Ik was daar niet bij, de tijd dat ik kaderlid van Achilles was ligt ver achter ons. Dat neemt niet weg dat de discussie mij buitengewoon interesseert. Ik voel mij, ook al sta ik inmiddels op royale afstand, diep verbonden met Achilles. In mijn vorige bijdrage aan de Leeuwenkrabbels schreef ik een verhaal over hoe de toekomst van onze vereniging er uit zou kunnen zien, en vooral welke keuzes er te maken zouden zijn in de komende jaren, allemaal in retrospectief bezien door de voorzitter in 2030.
